Life is what you make it!

Hallo lieve mensen in Nederland en onderhand ook een paar volgelingen overzees,

Wat een rustige periode had moeten worden is toch best hectisch geweest. Unieke ervaringen en een aantal vervelende momenten maken de reis levendig en speciaal. Zo`n reis is een uitdaging, dus je moet ook niet raar staan te kijken als er af en toe wat onverwachtte dingen voorbij komen. We are still healthy and alive, dus waar hebben we het over...


Pieter heeft de vorige keer uit Airlie beach geschreven, dit is een toeristisch plaatsje zo`n 700 km van Cairns af. Eigenlijk wilden we niet noordelijker gaan, maar het duiken op het great barrier reef vonden wij reden genoeg om deze kilometers toch even door te rijden. De rit langs de kust naar Cairns was eigenlijk toch wel de moeite waard. Als ramptoeristen hebben we stapvoets door de plaatsjes Cardwell en Tully gereden waar de cycloon Yasi flink heeft huisgehouden. Er is alweer veel opgeknapt, maar vooral de natuur heeft erg te lijden gehad. Complete gumtreebossen (eucalyptus) zijn geknapt en lijken op slagvelden. Helaas hebben de wegen in Queensland heel veel onderhoud nodig. Door de overstromingen (floodings) is het asfalt erg beschadigd en vallen er gaten in de snelwegen. Het is dan ook onmogelijk lekker door te rijden. In Nederland zetten ze verkeerslichten bij een wegversmalling, maar hier gebruiken ze nog verkeersregelaars met een stopbord die in de middle of nowhere staan. Wij hebben wel respect gekregen voor deze mensen. Kan me een betere baan voorstellen. Opvallend is trouwens dat een groot deel van de wegwerkers stoere dames zijn!Verder nog een opvallend iets van Australië. Het staat vol met gebouwen in de vorm van grote vruchten, dieren etc. We hebben een aantal fotos geschoten om jullie een beeld te geven. Rare lui die Australiërs.


Aangekomen in Cairns hebben we een huisje op een caravanpark geboekt. De prijzen van dit soort accomodaties zijn zo laag dat we de tent lekker in de auto hebben gelaten. Queensland en metname Cairns heeft erg te lijden onder al het natuurgeweld. De toeristen blijven weg en daarom konden wij eindelijk weer eens in een normaal bed slapen, voor 38 dollar per nacht, dat is zo`n 30 euro. Lang leven Yasi!!! (sorry) In Cairns heb ik me in het leven van de duikers gestort. Eerst twee dagen theorie en luchthappen in een zwembad en daarna drie dagen, samen met Pieter, het great barrier reef op. Samen met mijn cursusmaatjes, een groep van 12, zou het laatste praktijk deel afgenomen worden vanaf de boot op het rif. Ervaren duikers zoals Pieter konden aanhaken tijdens deze drie dagen op één van de mooiste duikplekken van de wereld. Deze live-on-board is een leuke manier om veel duiken te maken in korte tijd. Pieter heeft 11 duiken gemaakt waaronder 2 nachtduiken. Tijdens deze nachtduiken worden er lichten geplaatst aan de achterzijde van de boot om vissen aan te trekken en daarmee ook haaien!!! Haaien zal je wel denken... Ja, we zijn tussen de white- en silvertip reef sharks gesprongen. Spannend, maar zoals ons al verteld was, onschuldig!


De omstandigheden op het rif waren niet geweldig, want er waren flinke golven en ook de zon liet zich minimaal zien. Dit is trouwens geen probleem voor het duiken, want onderwater is alles een oase van rust. Ik ben trouwens wel goed zeeziek geweest buitengraads en heb de visjes goed kunnen voeren. Op het rif was het gelukkig iets rustiger. We hebben allebei erg genoten van het duiken en ook waren de dagen op de boot erg gezellig. Naast de padi open water heb ik tevens gebruik gemaakt van de mogelijkheid om mijn bevoegdheid uit te breiden tot `adventure diver`, zodat zowel Pieter (advanced diver) als ik nu tot 30 meter diep mogen duiken. Wie weet waar we het komend half jaar nog kunnen duiken.


Vanuit Cairns hebben we 2600 km gereden naar Canberra in 7 dagen. Dit was flink doorjakkeren, maar dat ging voorspoedig op de Great England Highway. Hoewel het onmogelijk is om hier 100km in één uur te rijden. Na zo`n 500 km ( 6 a 7 uur) rijden, ben je er wel klaar mee. Om toch van de natuur in dit mooie stukje Australië te genieten, hebben we op bushcampings geslapen en `s ochtends vroeg mooie wandelingen gemaakt. Het hoogtepunt was toch wel het Crows Nest national Park op de grens van Queensland/New South Wales. Het landschap is hier bezaaid met boulders (zie fotos). Heel apart en goed voor de kiekjes. We hebben hier een ontbijtje van Weetbix (voor wie australie wel eens aangedaan heeft een bekend produkt) gegeten op de top van een berg met uitzicht over een prachtige vallei. Dit soort momenten vinden wij erg bijzonder en we genieten dan met volle teugen van de vrijheid die we hebben.


Ik sprak in het inleidende stukje ook over vervelende momenten. In Nederland gaat niet voor iedereen het leven verder. We proberen op afstand mee te leven met degene die iemand verloren hebben. Persoonlijk kreeg ik te maken met het overlijden van mijn opa. Gelukkig, door de mogelijkheid om via internet en telefoon te communiceren, voelen we ons ook weer heel dichtbij.


Ik ga weer verder met de LEUKE DINGEN, want die maken we gelukkig veel vaker mee! De eerste grote stad die we aangedaan hebben, is Canberra. Volgens velen een onmogelijke stad zonder uitstraling en uit de grond gestampt. De hoofdstad van Australië met haar parlement en vele musea heeft ons juist verrast. We hebben een bezoek gebracht aan het parlement, the national gallery, the national museum, the war memorial, de Telstra tower en de botanical gardens. Met de herfstige kleuren en het zonnige maar koude weer was het ook heerlijk om buiten te zijn. We hadden het geluk te mogen overnachten bij Andrew, Deb en hun gezin, een bekende van Pieter die hij ontmoet heeft tijdens zijn werkzaamheden in Corryong. We voelden ons erg welkom en het was heel gezellig. In Canberra hebben we ook de auto weer eens naar de garage gebracht. Onze Holden Commodore klonk als een rode ferrari. Bleek dat de uitlaat deels vervangen moest worden. Dit was wel weer een tegenvaller na de 1300 dollar die we al versleuteld hebben. Nu komt het; zo`n 50 km ten oosten van Canberra hoorden we een ratelend geluid onder de motorkap. De ontknoping volgt later...


Vanuit Canberra zijn we naar de kust gereden om daar te meeten met Laurens en Esther. Wij hebben hen al eerder in Melbourne ontmoet, maar na hun werkopdracht hebben ze nu ook wat tijd om het land te zien. We zijn beland op een bushcamping genaamd Pretty beach. De plek was zo `pretty` dat het er bijna zwart zag van de mensen. Gelukkig verlieten de meeste kampeerders de camping de volgende dag zodat we toch konden genieten van het kamperen in the wild. Na een mooie stranddag werden we helaas weer eens getrakteerd op een zondvloed. Je zou er toch sacho van worden! Ook hier is het geulen graven om je tentje droog te houden. We hebben hele kanalen gegraven en gelukkig met positief resultaat. Koken in een wasruimte hebben we ook nog niet eerder meegemaakt. Laten we het er maar op houden dat het allemaal een goede ervaring was.


Onderweg naar Mount Kosciuszko, de hoogste berg van Australië, hebben we in het plaatsje Cooma geprobeerd een garage te vinden, maar helaas zijn die op zaterdagmiddag gesloten. Zo ongeveer 15 km buiten het dorp werd het gerateld in de motor pijnlijk aan de oren en hebben we de auto aan de kant gezet en de wegenwacht gebeld. Na twee uur wachten, zijn we opgetakeld, teruggebracht naar Cooma en ondergebracht in een plaatselijk motel. Volgens de wegenwacht was de auto goed voor de schroot. Je kunt je wel voorstellen dat wij alles behalve blij waren op dat moment. Naast dat dit misschien het einde voor de auto betekent, is Cooma nou ook niet de plaats waar je je meerdere dagen kunt vermaken. Met 6500 inwoners heeft het natuurlijk wel een Mc Donalds, maar geen openbaar vervoer... We zitten dus goed vast! Afgelopen maandag hebben we contact gehad met een garage en opdracht gegeven een gereviseerde motor te laten plaatsen. Een dure grap, maar er is helaas geen alternatief. Gelukkig heeft de wegenwacht een hele goede service dus kunnen we de komende dagen in een motel verblijven en hebben we twee dagen een huurauto. Even door de zure appel heen bijten, maar als de auto klaar is (lees; na 12 dagen ivm pasen), kunnen we weer on the road! Helaas wordt het nu vliegensvlug naar Perth scheuren omdat Pieter daar op 16 mei een vlucht MOET pakken. Lang verhaal, maar als hij die vlucht niet pakt dan vervalt zijn gehele around the world ticket.


Jullie begrijpen wel dat wij nu niet de beste week van ons leven hebben, maar volgend jaar ofzo lachen we hierom! Morgen staat een mooie wandeling bij Mount Kosciuszko van 22 km op de planning en met pasen zullen we in Corryong verblijven. Even de handen uit de mouwen steken op de troutfarm! We kijken er naar uit, want het is nu heerlijk weer in het herfstige Australië.


Nog even voor de statistieken, we hebben nu zo`n 15.000 km gereden en hebben nog minimaal 10.000 kilometer in het vooruitzicht. Half juli vertrekken we naar Indonesië en zullen daar 2 maanden blijven. 15 april waren we een half jaar onderweg en hebben we 7 landen gezien. De toerenteller van onze Holden Commodore staat op 227.245 km. De totale `versleutel` kosten zijn nu 3500 dollar op een auto van 4000 dollar. Een aantal dagen geleden hebben we ons 2 jarige jubileum gevierd. Wie doet ons dat na, al 4 maanden in een tent? Dat we nog geen ruzie gehad hebben, is verbazingwekkend.


Wij werden op de hoogte gebracht van het drama in Alphen door het nieuws op de Australische radio; `There was a shooting in Alpen an der Rhine!`. Het was het eerste nieuws item op een lokale zender. Afstand, waar hebben we het over...


Over een aantal weekjes weer een nieuw verhaaltje en jullie in Nederland, geniet van het mooie voorjaar!


Dikke kus van Elke en Pieter


p.s. Oma sterkte met uw heup, we duimen dat u snel kunt revalideren en dat op een leuke plek!