Victoria, the place to be!

Hallo trouwe volgers (en incidentele lezers),

Weer een verhaal vanuit een zonnig Australie, waar de kraaien van het dak vallen. Maar het is de laatste weken niet alleen warm geweest. Het weer stelt de mensen hier een beetje teleur. Koude avonden en af en toe grauwe dagen zijn niet zoals men het hier kent. Wij zijn al blij met ieder zonnestraaltje, maar als je eindelijk aan de kust komt na een maand hoop je wel te kunnen zwemmen en op het strand te liggen. Helaas was ons eerste surfavontuur in Lake Tyers (zo`n 4 uur van Melbourne) al na 15 minuten over. Zonder wetsuit is het bijna onmogelijk om daar het water in te gaan. De koude stroming lijkt direct van Antartica te komen. De koude wind maakte het er ook niet beter op. Met de hoop betere condities te krijgen aan de oost en westkust, kunnen we er wel mee leven.Nu ik dit schrijf zijn mijn zusje en moeder bij ons in Melbourne. Onze gezamenlijke belevenissen zullen via het volgende verslag verspreid worden. Ik kan in iedergeval melden dat het heel gezellig is en het fijn is ze weer te zien. Ik ga jullie nu bijpraten over de dingen wij de afgelopen weken gedaan hebben. Het is weer heel veel, dus lees rustig verder...


Vorig verslag kwam uit Omeo. Omeo ligt aan de Great Alpine Road, een bergachtig gebied waar we veel gewandeld hebben op prachtige plekken. Dit is nog steeds in de staat Victoria, want daar zijn op één uitzondering na niet uitgeweest. Het is een grote staat, waar je wekenlang kan verblijven, met een afwisselend landschap. Vanuit de bergen zijn we dus doorgereden naar het zuiden waar we uitgenodigd waren bij de familie Bire om te komen logeren in hun vakantiehuis. Jaarlijks verblijven zij een week in een huis in Lake Tyers met het hele gezin. Er was genoeg ruimte voor ons om te blijven slapen en eindelijk weer wat luxe. Die uitnodiging hebben we met genoegen aangenomen. We hadden dagelijks verse zelfgevangen vis op de bbq en gezellig met leeftijdsgenoten optrekken is ook wel leuk voor de afwisseling. Een bezoekje aan de Buchan Caves was wel één van de hoogtepunten, maar het gehucht Buchan; `it`s so Buchan beautiful`, was niet al te spannend. Er bestaan hier echt nog saaie en dooie dorpen.


Na de logeerpartij aan het strand zijn we doorgereden naar Wilsons Promotory, een landtong waar je prachtig kan wandelen en mooie stranden hebt. Helaas hebben wij niet de bepakking om te overnachten tijdens het wandelen, maar je kan er goede trektochten maken. Wij hebben twee kortere wandelingen gemaakt. Waarvan één door het het regenwoud en de ander de beklimming van Mount Oberon. Tijdens een avondwandelingetje kwamen we een grote groep kangaroos tegen die ons bijna niet wilde laten passeren. Na wat klappen en stampen gingen ze een paar meter opzij. Naast deze beestjes stonden er ook wombats op het pad, deze waren iets schuwer, maar we hebben ze goed kunnen zien.


Vanuit Wilsons Prom zijn we doorgereden richting Phillip Island, waar we een aantal nachtjes in Wonthaggi hebben geslapen op de lokale camping. We genieten dan van de warme douches en de mogelijkheid om te koken in de campkitchen. Dat is voor ons luxe! Het leven van een kampeerder is soms zwaar als je batterijen leeg zijn en je je `s ochtends bij een koud riviertje staat te wassen. Daarentegen genieten we natuurlijk ook wel van die momenten. De locaties zijn vaak prachtig en ook heel rustig. Op Phillip Island hebben we dwergpinguïns en stingrays (roggen) gezien. Deze laatste zwommen langs de voeten van de toeristen bij een voederplek voor pelikanen. Apart, maar blijkbaar wel veilig. Phillip Island is erg toeristisch evenals alle andere plaatsen langs de kust, maar wel begrijpelijk als je de attracties ziet. Er is veel te doen en te zien. Tussendoor hebben we ook nog met Annelies (van Groen Geel) gelunched in st. Kilda een wijk van Melbourne. Dit was een aantal uurtjes rijden, maar afstanden zeggen hier niets. Het is erg leuk om andermans verhalen te horen en een beetje over dingen van thuis te kletsen.Op de terugweg van Phillip Island naar Melbourne hebben we ook de Mornington Peninsula aangedaan. Dit mondaine schiereiland, eveneens in de vorm van een tong, wordt bewoond door vele rijke mensen. De Australische filmsterren schijnen daar te wonen, maar ook wijnboeren met grote landgoederen. De plaatsen hebben mooie namen zoals Sorrento en Flinders. Dit soort gebieden zijn prachtig om doorheen te rijden en gewoon te genieten van alles dat je om je heen ziet. Een bezoekje aan Point Nepean, een oud verdedigingswerk uit WO I en II, was een leuke wandeling en eindelijk eens iets historisch. Net als in alle andere `nieuwe` landen zijn ze hier ozo trots op theelepeltjes uit het begin van de 20e eeuw en natuurlijk niet te vergeten de hut van ene Ritchie die in 18 nogwat gebruikt werd als buitenverblijf.


Terug in Melbourne hebben we ons weer in het stadse leven gestort. Een camping buiten het centrum was een goede oplossing. Met een bus konden we gemakkelijk de stad bereiken en dan hoef je je geen zorgen te maken over het parkeren van je auto. Een bezoekje aan de Australian open stond op ons verlanglijstje. Helaas was het een dag met dubbels en kwartfinales (die tickets waren te duur voor ons). Dubbelpartijen zijn trouwens wel heel leuk om naar te kijken, dus we hebben ons goed vermaakt. We hebben ook nog het matchpoint van de Woodies tegen Wilander en partner mogen zien. Tja, we blijken toch niet zulke grote tennisfans te zijn om tijdig het stadion te betreden. Nouja, het was iig een hele leuke ervaring om daar rond te lopen. Naast de Aus. open hebben we ook de Shrine of Remembrance bezocht. Een monument dat alle soldaten eert die omgekomen zijn tijdens de missies in het buitenland. Tevens zijn we uitgenodigd om bij Howard en Margareth te komen eten. (deel van het jaar buren van Pieters ouders). Het is leuk om bij lokale mensen over de vloer te komen, tips te krijgen en te kletsen over het Australische leven. Dit was een geslaagde avond met heerlijk eten.


Zoals jullie lezen komen we tijd te kort om alles te zien in de staat Victoria, laat staan om alles in Australië te zien. We genieten met volle teugen van alle ervaringen en plekken die we aandoen. Het samen reizen gaat ons ook gemakkelijk af. Af en toe een discussietje, maar nog geen grote irritaties. De komende weken zal er wel wat veranderen, want tijdens het verblijf van mijn moeder en zusje zal hij gaan werken bij een oude troutfarm die na een verwoestende brand weer wordt opgebouwd. Naast het helpen zal hij dagelijks ook nog tijd hebben om de omgeving te verkennen. Het principe van het vrijwillige werk is dat je 4 uur per dag werkt en daarvoor kost en inwoning krijgt.


Het volgende verslag zal driedelig zijn, want naast onze beider verhalen zullen ook mijn moeder en zusje hun verslag doen. Blijf ons dus volgen en vooral reageren, want wij genieten van de reacties uit Nederland. Het bezoekersaantal van de site zegt wel wat, maar het is vooral leuk om te zien wie de lezers zijn. Daarnaast zijn we natuurlijk ook nieuwsgierig hoe het met jullie in Holland gaat.


De groeten van Elke en Pieter.


p.s er staan weer wat mooie fotootjes op hoor!