What is better than to sit at the end of a day and drink wine with friends, or substitute for friends.

Lieve vrienden,

Nu eens vanaf een andere website, maar nog steeds de oude vertrouwde verhalen. Ook afgelopen periode, die de boeken in gaat als veel rijden, hebben wij weer veel meegemaakt. De avonturen zullen jullie allemaal lezen de komende 10 pagina's :).

We waren gebleven bij een Summitwalk van 22 km op de hoogste berg van Australie, Mt Kosciuszko. Een super mooie wandeling, zie foto's, waarin ik binnen 200m al een natte voet had door een beekje. De sneeuw maakte het beter, want bij Australie denk je niet aan sneeuw. We hebben gewoon een sneeuwballengevecht kunnen houden. Helaas verdween de top van de berg 30 minuten voor wij er waren in de mist. Daar is hij ook niet meer uitgekomen. Jullie kunnen dus nagaan hoe ons uitzicht was bij deze sneeuw. GEEN/WIT/KOUD.

The top of Mt Kosciuszko

Gelukkig hebben wij voor pasen wat anders kunnen regelen. Wij waren welkom bij Wendy in Nariel, bij Corryong. Hier hebben wij nog wat geklust om onze slaapplaats te verdienen. Eindelijk is mijn project, de brug, klaar (kan ik dit weer met een gerust hart achterlaten). We hebben zelf 4WD gereden, paaseieren verstopt, echt op kolen onder de grond hert (bambi) gekookt en later weer paaseieren gezocht. We hebben 6 mooie en gezellige dagen gehad en een goede afleiding van onze auto. We zijn door Wendy weer afgezet in Cooma op woensdag. Een rit van slechts 4 uur, die zij ook weer terug moest rijden. Gelukkig was zij hier al heel lang niet meer geweest en keek ze zelf ook veel rond en genoot.

Even snel langs de garage om te checken naar de status, maar helaas zelfs nog geen motor. Twee dagen later konden wij eindelijk vertrekken en dat hebben wij dan ook om 6.00 gedaan. We moesten immers via Corryong naar Melbourne (8 uur rijden). Die avond hebben we met de gehele familie Bire gegeten. Iedereen nog 1 keer zien voor we naar het westen vertrekken en Australie verlaten. De volgende dag hebben we Melbourne nog even aangedaan en geluncht met Howard en Margaret die nu weer voor 6 maanden in Nederland zijn. In de avond zijn we naar een wedstrijd van Footy gegaan in de Melbourne Cricket Ground. Deze sport wordt alleen in Australie gespeeld en is een combinatie van diverse sporten (voetbal en rugby) en wordt gespeeld op een ovaal veld. Een sport die je moet zien en niet te omschrijven is. (opdracht: ff googlen).

Op weg naar het westen.
De eerste stop was de Grampians waar de wegen nog steeds niet gerepareerd waren sinds Elke daar met Eline en Gemma geweest is. Hierdoor konden we niet overal komen en hebben we alleen het noordelijke gedeelte van het National Park gedaan.

Adelaide was de volgende bestemming. Een mooie stad met vooral veel parken en heel ruim opgezet. We hebben ons hier vooral voorbereid op de grote reis naar Perth zo'n 2700 km en gerelaxt.

De route ging langs Port Ausgusta, Streaky Bay, Fowlers Bay, Madura, Norseman, Esperance, Albany, Denmark, Margaret River, Busselton en Preston Beach naar Perth. Vele plaatsen waren tips de we hadden gekregen. Tijdens deze tocht hebben we veel kust, veel niets, stranden, veel water (lees: zee), hele hoge bomen, wijngaarden en veel tank stations. Een rit van uitersten: vlakte met lage begroeing, bergen en hoge hoge hoge bomen.

Ik heb ook nog kunnen werken bij Head of Bright een uitzichtpunt waar je veel walvissen zwemmen. Alleen moet je er wel in het juiste seizoen zijn, wat wij natuurlijk niet waren.
Hier had de beheerder mijn hulp nodig bij het plaatsen van een informatiebord. Dat was ongeveer 5 minuten werken en scheelde ons entree geld. Toch 10 dollar in 5 minuten bespaart, altijd lekker.

Het stuk door de Nullarbor, wat saai en leeg is, maar ook wel weer leuk. Veel rijden en weinig zien. Iets wat in NL en ook Europa bijna onmogelijk is. Je komt plaatsjes tegen die bestaan uit een tankstation, camping en winkeltje. Er is 1 weg en die zijn nog recht ook. Er was ook een stuk, 90 mile road, die 150km kaarsrecht was. Dan een bocht en dan weer 90km recht. Hoezo saai om te rijden. Je moest zelfs oppassen voor vliegtuigen, want die konden ook nog landen op de snelweg op bepaalde stukken. Hadden we graag gezien, want dat moet raar gezicht zijn.

This is serious!

We sliepen het eerste gedeelte door de Nullarbor alleen op bush campings. De mooiste plekjes en dan ook nog gratis. Wat wil je nog meer?

Nullabor uitzicht vanuit de auto

Nullabor nummer 2

Foto camperen met zonsondergang.

Western Australia (WA) is onze 6de staat. Een staat die 2 miljoen mensen huisvest en de helft is van Australie. 1,5 miljoen mensen wonen in Perth en omgeving. De andere 500.000 mensen wonen verspreid over een heel groot stuk land. Er zijn dus veel eenzame plekken. Ze verdienen hier vooral hun geld door grondstoffen, zoals kolen, goud en erts uit de grond te halen. Hiermee verdienen ze 50% van de australische inkomsten en dit met 9% van de bevolking. Dit was ff schoolbank informatie voor jullie.

Door de Nullarbor heen gekomen kwamen we via Norseman in Esperance, de bewoonde wereld. Mooi stuk WA met mooie standen. Ze hebben hier zelfs de meest witte stranden van AUS, zeggen ze. Maar dit moeten wij nog gaan ontdekken in de rest van WA. Hier zijn we bijgekomen van al het reizen en hebben genoten van de omgeving.

Strand

We zijn verder gereden langs de zuidwest kust van Australie een heel mooi stuk als we iedereen mogen geloven. En dat doen we nu ook, want niet alleen de kust is erg mooi, maar ook de bossen met Karri bomen. Dit zijn bomen die tot 80 meter hoog kunnen worden. We hebben bij Denmark een boomtoppenwandeling gedaan. Via loopbruggen loop je dan tussen de toppen van de bomen, hierdoor krijg je mooie uitzichten en goed gevoel van de hoogte van deze bomen. Tevens hebben we een guided tour gedaan om meer over het gebied en de bomen te leren. Tijdens deze tour vertelde ze ook dat er 3 bomen waren die ze kon beklimmen. Wat ik dan ook later heb gedaan.
De wereld is maar zo klein, want bij dit park kwam ik een oud collega van mij tegen die ook aan het reizen is.
De boom die we konden beklimmen staat bij Pemberton. Best hoog. Via stalen spijlen die rondom in de boom zijn gestoken kun je naar boven klimmen. Ik ben maar meteen begonnen met klimmen, want leek mij wel leuk. Ik heb normaal niet echt last van hoogtevrees, maar nu begon ik hem toch wel een beetje te knijpen. Zeker toen er bij het eerste platform op 25m stond 'this is nothing yet'. Toch maar naar boven gekomen en niet te veel naar beneden gekeken. Bovenop had ik een supermooi uitzicht en keek ik over alle bomen uit. Das leuk en mooi, maar ik moet ook weer naar beneden = minder leuk.
Bij het omhoogklimmen hoefde je niet echt te kijken waar je je voeten plaatst, maar naar beneden wel. Dit betekent dan je dan naar beneden kijkt, ver naar beneden kijkt. Rustig maar zeker klom ik weer naar beneden en ben ik er levend weer uit gekomen. Ik heb al geskydived, bungy gesprongen en sta vaak ik cliffranden om naar beneden te kijken, maar dit was denk ik nog wel een van de engste dingen qua hoogte die ik ooit heb gedaan.
Beneden stond ik dan ook nog te trillen op mijn benen. Ik ben toch maar even gaan kijken op de borden hoe hoog ik wel niet was geweest. Niet zo gek dat ik het eng vond, want het was 75m. Dit is even hoog als een gebouw van 23 verdieping. Na dit alles zijn we naar een lavendelboederij geweest en hebben lekker in de zon genoten van een echte koffie/thee en een lavendelscone. Hadden we wel verdiend.

Hoge Karri trees

De volgende stop was Magaret River wat bekend staat als een van de bekenste wijngebieden van Australie. Het eerste wat wij hebben gedaan was een wijntour boeken. Alle andere wijngebieden in Australie hebben we laten liggen, dus deze moest het worden. Met 13 mensen in een bus op vrijdag de 13de. Dan is natuurlijk gedoemd om te mislukken.
Alles is goed gegaan en we hebben veel wijnen geproeft, langs mooie wijngaardengereden en ook nog bij een chocoladefabriek, kaasmakerij, bierbrouwerij en hertenboederij geweest. Deze ingredienten (wijn, kaas en hertenworst) zijn goed voor een paar avondjes borrelen. We haalde de gemiddelde leefdtijd goed naar beneden. Veel mensen die gepensioneerd zijn, gaan Australie verkennen en krijgen ook nog eens overal kortingen. We hebben we veel over Australie geleerd van de groep en gingen met een goed en wellicht een beetje aangeschoten terug naar onze tent.

De volgende dag eerst terug naar het zuiden naar het meest zuidwestelijke puntje van Australie. Check, is weer van de to-do-list af.
Hierna via de wijngaarden richting Dunsborough en Busselton gereden. Onderweg zagen we allemaal vuur langs de weg. Bleek dat de brandweer hier preventief de bossen in de fik zetten om grote rampen te voorkomen. In Busselton hebben ze de langste pier (noemen ze een Jetty) van het zuidelijke halfrond, 1935m. Dat is best een eind lopen, maar wel leuk om dan midden op zee te staan.
Nog 180km naar Perth, maar nog tijd voor 1 overnachting. Dit hebben we bij Preston Beach gedaan op een Bush camping. Om hier te komen moesten we wel een 6km lange dirtroad nemen. Geen probleem normaal, maar deze was de slechtste die wij ooit hebben gehad. 6km is best ver als je maar 10km/h kan rijden en dan nog door elkaar wordt geschud door alle hobbels op de weg. Hier hebben we onze kaas, wijn en wordt gepakt om lekker te genieten van de rust en de bosrijke omgeving.

We werden in de avond verwacht bij Mignon en Sjoerd een teamgenoot van Elke. De hele dag hebben we rustig aan gedaan en lekker genoten van de kustlijn en Frementle. Dit is eigenlijk de haven van Perth. Het heeft oude gebouwen en een relaxte sfeer. We hebben het centrum van Frementle verkend en hebben geborreld op een stadsmuur met ondergaande zon. 's Avonds aangekomen in Perth bij Mignon en Sjoerd die hier beiden tijdelijk werken tot het einde van het jaar. We zijn uiteten genomen en mochten slapen in een echt bed. Naja Elke dan. Ik had mijn tripje naar Melbourne op het programma staan.

Ik zal het proberen uit te leggen. In ons around the world ticket heb ik een vlucht van Melbourne naar Perth zitten. Dit had ik geboekt omdat ik van plan was 3 maanden te werken in Melbourne en daarna 3 maanden in Perth. Dit feest was niet doorgegaan, maar ik had nog wel mijn vlucht staan. Deze kun je dus niet annuleren en als ik deze vlucht niet zou nemen dan zouden ze de rest van mijn tickets in mijn around the world tickets cancellen. Ik heb dus nog een vlucht van Perth naar Melbourne moeten bij boeken om al mijn vluchten te houden.
Duidelijk??
Om 1.30 vertrokken vanuit Perth en om 6.45 in Melbourne aangekomen. Hier werd ik opgehaald door Thijs, een oud teamgenoot en vriend van mij die in Melbourne woont. Super leuk om hem, zijn vriendin en kind te zien. Even bij gekletst en om 12.30 weer te vliegtuig naar Perth gepakt. 14.40 kwam ik weer aan en niet veel later lag ik in coma in een heerlijk bedje na een lange maar leuke dag.

Morgen gaan we Perth verkennen en de laatste 2 maanden in australie zijn ingegaan.

Nog eens wat cijfers, want dat vond ik wel leuk in Elke haar vorige stukje.
De korste weg naar Darwin (onze laatste bestemming) is 4000km.
Onze km-teller staat nu op 21.167km wat de halve omtrek van de wereld is of van Amsterdam naar Kaapstad en weer terug.

Mochten jullie ons echt heel erg missen,kijk danonder het tapje fotos. Daar staan nog wat extra plaatjes!

Hopelijk kunnen jullie nog genieten van de verhalen. Wij genieten in ieder geval nog wel van de reizen.

Cheers