Lieve trouwe lezers,

Ja, die twee hangen nog steeds in Australie rond, maar niet voor lang meer. De laatste weken zijn aangebroken en met Indonesië in het vooruitzicht klagen we niet. Na zo’n 7 maanden Australië kunnen we wel zeggen dat we het grootste deel van het land, natuur en cultuur gezien hebben. We voelen allebei dat het tijd is voor iets anders. Als je zelfs de Ozzies informatie kan geven over mooie plekken en handige tips, dan is het tijd voor vertrek of definitief verblijf.

De afgelopen weken hebben we een nieuw deel van Australie gezien, de westkust! Een totale andere omgeving dan het dichtbevolkte en toeristische oosten. Lange stukken rijden met prachtige kusten, ongerepte nationale parken en dorpjes met gemiddeld 1500 inwoners.

Beetje geinen in het water.

The Pinnacles, mooi natuurverschijnsel.

Even een blik op een ‘ordinary’ day in Australische reizigersleven van Pieter en Elke

Licht, er komt licht door het tentdoek. Je hoort Pieter denken; Jippie, we zijn in Australie, ik moet eruit eruit! Aan de andere kant van het luchtbed trekt Elke haar slaapzak nog maar eens goed over haar gezicht, maar helaas een drukkend gevoel op de blaas... Onderweg naar de bushtoilet / het schijtgat overdenkt zij de dag. Ontbijtje van Weetbix, daarna de tent laten drogen en maar eens op de kaart kijken waar er overnacht kan worden. Bij terugkomst zijn de haring al uit de grond en staat het ontbijt klaar op de picknicktafel. Voortvarend, maar toch duurt het tot 9 uur voordat de auto ingepakt is en de trip weer verdergaat. Vandaag staat er een tocht van zo’n 300 km op het programma en zijn er een aantal interessante plekken aangegeven waar gestopt kan worden. De Ipod wordt ingeplugd en One Republic schalt door de speakers. Evenals gisteren is het zonnig met een temperatuurtje rond de 25 graden. Het belooft weer een mooie Australische dag te worden. Binnen de eerste 50 km wordt er minimaal 10 x gezwaaid naar een passerende 4 wheel drive met caravan / of mobilehome met daarin de beruchtte ‘grey nomads’. Een plastic handje monteren is al overwogen. Met Elke aan het stuur en een gemiddelde snelheid van 105 tuffen ze richting het noorden. Bij een zeldzame maar zeer gewaardeerde roadhouse wordt er gestopt, opnieuw een volle tank van zo’n 80 dollar. Er wordt op dit moment meer benzine dan water verbruikt. Om hier iets aan te veranderen, wordt er voor gekozen om maar eens een aantal nachtjes op dezelfde camping te blijven staan. Dit is ook wel handig om alle electrische apparatuur weer eens op te laden. Er wordt onderweg gestopt bij een lookout waar vanaf een stijle cliff, tijdens het juiste seizoen, walvissen gespot kunnen worden. Het uitzicht is waanzinnig en Pieter kruipt dan ook voetje voor voetje voorbij het bordje unstable surface. Helaas geen walvissen, maar wel een aantal zeeleeuwen die door de golven aan het zwemmen zijn op jacht naar vissen. De maag van Pieter begint te knorren en een mooi plekje is al snel gevonden, de australische voorzieningen zijn voortreffelijk. Back on the road gaat de muziek weer aan en het handje met regelmaat omhoog. Zo tegen drie uur bereiken ze het eindpunt voor de dag. Met een bezoekje aan het informatiecentrum en na de nodige boodschappen gedaan te hebben bij de Woolworths en Liquorland, kan het opzetten van de tent beginnen. Afgezien van een lichte irritatie over wie er nu weer de haringen in de grond mag slaan, staat de tent in een record tempo van 8,5 minuut. Plop, daar worden de doppen afgeschroefd van twee Tooheys extra dry, shapes erbij en van hun gezichten is af te lezen dat ze genieten.

Tentje in Karijini NP

De afgelopen weken hebben wij vele interessante plekken bezocht. Metname het marineleven is erg prachtig. We hebben ons allereerst in Fremantle, enkele kilometers onder Perth, gestort in het Bataviaverhaal. Hier staat een deel van de orginele Batavia en is er een tentoonstelling waar verteld wordt over hoe wij Nederlanders als eerste de Australische kust in kaart gebracht hebben. Als trotse Nederlanders hebben wij de Shipwreck Gallery doorgestruind en na een beetje speuren op de kaart blijkt dat er vele Nederlandse namen nog steeds gebruikt worden (zoals cape Leeuwin). Perth vonden wij een relaxte stad, niet al te groot en veel groen, een groot stadspark, leuke winkels en goede ligging dichtbij het strand. En niet zoals wij verwacht hadden een abrupte overgang van outback naar stadse torens.

Perth, zie de verschillen.

Helaas hebben wij ons slaapplekje in Perth bij Mignon en Sjoerd moeten inruilen voor een nieuw avontuur met ons Red Roo en tent. Het weer werd gelukkig beter naarmate we noordelijker kwamen. Zoals al eerder genoemd zijn de dagen nu boven de 25 graden. De nachten zijn wisselend, afhankelijk van de zeeinvloed of een koude wind vanuit de outback. Tropische stranden zijn hier volop te vinden en de ene nog mooier dan de andere. Ook iets meer richting binnenland zijn er prachtige nationale parken te vinden. Wij vonden vooral Karijini National Park erg mooi omdat daar vele gorges te bezichtigen waren. Wij hebben er twee bezocht die je al zwemmend/klimmend door moest. Dit was een beetje onhandig omdat wij een rugzak met camera bij ons hadden. Maar we weten nu dat Pieter heel goed kan zwemmen met één hand boven zijn hoofd.

Klimmen en spannende stukjes vinden we leuk!

Jump in Gorge

Ik ga nu een beetje te snel want voordat wij Karijini N.P bezocht hebben, waren wij aan de kust en hebben we veel spannendere dingen gedaan. Allereerst hebben wij geslapen in een resort gecombineerd met een camping in Monkey Mia. Dit plekje staat bekend om haar dolfijnen die je als toerist van heel dichtbij kan zien en bijna voelen. Iedere ochtend zijn er een aantal voedertijden die je kan bijwonen en terwijl je tot je kuiten in het water staat, komen de dolfijnen langszwemmen in afwachting op een aantal visjes.

Flipper!!!

Klinkt als een heel toeristisch gebeuren, maar wel de mooiste manier om iets met dolfijnen te doen zonder dat het geld kost. Vanuit Monkey Mia zijn we richting Exmouth gereden. Een duur plekje voor ons, metname voor Pieter, maar zeker de moeite waard. Pieter heeft hier met een Whaleshark gezwommen, de grootst de vis in de oceaan. Door het gebruik van een vliegtuigje kan men zien waar de whalesharks zijn en daar dan de boot op afsturen. Hij vond dit een geweldige ervaring. Daarnaast heeft hij ook nog humpbackwhales gezien, mazzel dat het het goede seizoen was. Terwijl Pieter lag te dobberen tussen de grote vissen, ben ik gaan duiken. Het Ningaloo reef is zoals velen zeggen, één van de mooiste duikplekken in Australie. Ik heb drie duiken gemaakt en vele onderwaterwezens gezien, zoals; reefsharks, schildpadden, inktvissen, zeeslangen en vele tropische vissen en dat in alle maten en kleuren. Exmouth is ook de toegang tot Cape Range National Park. Dit park heeft vooral hele geweldige snorkelstranden en hier hebben we ons dan ook een aantal dagen goed kunnen vermaken.

Humpbackwhale

Shark at Ningaloo Reef

Onderweg komen we vaak dezelfde mensen tegen. Dit komt omdat iedereen er eigenlijk maar één weg is ook ongeveer hetzelfde tempo heeft. Qua aanspraak komen we daarom ook niets tekort. We delen vaak ervaringen tijdens het koken en eten in de campkitchen. Dit is voor iedereen het beste plekje om even lekker te zitten, alles op te laden en tips op de doen voor de komende dagen. Het komt zelfs wel eens voor dat je na een aantal uren kletsen nog steeds niet weet hoe de ander heet. We zijn wel heel jaloers op de reizigers met een 4 wheel drive. Wij zijn aangewezen op de routes die geasfalteerd zijn en hierdoor missen we toch wel een aantal hoogtepunten. We hebben het eenmaal geprobeerd en een gravelroad met corrigation (ribbels) genomen van zo’n 60 km en daar 2 uur over gedaan. Een hel voor de auto en dus ook voor mij, maar het brengt je wel op de beste plekken. Afgelopen week hebben wij het natuurverschijnsel de Bungle Bungles aan ons voorbij moeten laten gaan omdat wij dit pad echt niet konden nemen. Zelfs de 4WD auto’s hadden er problemen mee en deden 3 uur over 50 Km. We hebben wel een uur langs de weg gestaan voor een lift, maar helaas zaten alle autos volgepropt. De Australiers nemen hun hele huisraad mee! Even over dit verschijnsel gesproken. We hebben combinaties gezien van bussen met trailers met een auto erop, maar ook campers met vouwwagens erachter, 4 wheel drives met boot op dak en caravan erachter. Niets is te gek, dus laten we het er maar ophouden dat ze heel reislustig zijn.

Na de vele kilometers aan de kust was Broome de laatste plaats en meteen ook een stad. Dit zijn tevens de laatste stranden waar gezwommen kan worden in de zee. De krokodillen nemen het vanaf hier over. Met deze gedachte spring ik toch liever in het zwembad. In Broome hebben we genoten van de stadse voorzieningen en een prachtige zonsondergang vanaf het beroemde cable beach. Een Swan biertje erbij en rustig naar de zwemmende en wandelende mensen kijken terwijl de zon langzaam ondergaat. Wat zijn er toch veel paradijsjes op aarde! Vanuit Broome zijn wij weer richting oosten gereden met als eindbestemming Darwin. Tussentijds zijn we gestopt Halls creek en daar onze eerst freshwater crocs gezien. Gelukkig op afstand, ze lagen op een zandbank in de rivier. De ‘salties’, zien we later, die zitten meer bij zee, hoewel ze ook wel eens uitkunnen zwerven naar billabongs en rivieren. Zo hebben wij gehoord dat er een 3,5m Saltie zat op minder dan 300m van onze vorige camping. Beetje afstand bewaren tot deze wateren kan geen kwaad.

Het was ver weg, maar ze liggen er echt!

Darwin zullen wij eind juni bereiken en dit betekent einde Australië voor deze trip. Half juli vliegen we pas naar Indonesie, maar de auto moet verkocht worden en daar willen we de tijd voor nemen. Beetje poetsen, waxen en uitzuigen. Hij zal blinken voor de toekomstige eigenaar. We gaan proberen weer een adresje te vinden in Darwin om onszelf nuttig te maken en daarvoor gratis verblijf te krijgen. Waarschijnlijk volgt er nog een verslagje voor vertrek naar Indonesië, we hebben nog steeds veel moois in het verschiet.

Genieten...

Zie de fotos in het mapje albums voor een beeldend verslag van onze ervaringen!

Dikke kus van Elke en Pieter