Hallo lieve mensen,

Wij leven nog steeds en hebben een mooie tijd hier is Laos. En nee, we zijn elkaar nog niet zat (als ik ook voor Elke mag spreken). Zoals beloofd een update na onze Gibbon Experience in de jungle van Laos. Maar we beginnen bij het begin, ongeveer 2 weken geleden.

Na veel te vroeg opstaan zijn wij begonnen met onze tocht naar Vientiane, Laos. Taxi naar vliegveld, vliegen naar naar Udon Thani (nog in Thailand), busje naar de grens, door Thaise douane, met een bus de friendshipbridge (grens) over, visa regelen (wel raar dat je alleen in dollars kan betalen), door de (Laotiaanse) douane, met taxi naar centrum Vientiane. Omslachtig? Hoe kom je daarbij!!!Vientiane is de hoofdstad van Laos en doet erg Frans aan. Is ook niet gek als het een Franse kolonie is geweest, maar toch. Even gelunched, je raadt het nooit; een lekker stokbroodje en een fruitshake. Daarna ik op zoek naar een accommodatie, zodat Elke op de spullen kan letten. Als je namelijk met je backpack door de stad loopt is iedereen je vriend en weten ze een goede plek om te slapen. (Sara bedankt voor de tip. Het werkt goed!). Prima en goedkoop hotel gevonden voor 50.000 Kip, dat is ong. 5 euro en dat incl. ontbijt. We hadden dan wel een kamer zonder ramen, maar het is dan ook om te slapen. Daarna zij we de stad gaan verkennen. Niet groot en alles is te lopen. Relaxte sfeer tot je bij de Mekong River komt. Er was namelijk een drakenbootracefestival en volgensmij moet het hele land dat horen. De ene muziek stond nog harder dan de ander. Wel even lekker langs de rivier gelopen. De hoofdstraat was omgetoverd tot markt en overal verkochten ze ongeveer hetzelfde. Wel weer lekker om zo de hele straat door te kijken terwijl Elke niet verder komt dan de persoon voor haar. Echt groot zijn die Laotianen niet. Lekker gegeten, biertje gedaan en vroeg gaan slapen.

Volgende dag hadden we een druk schema, maar we hebben alleen het National Museum bezocht. We weten nu alles over Laos! Ze hebben heel wat eeuwen van strijd en oorlog gehad. Daarna in een cafe met gratis internet gezeten. Dit hebben ze trouwens overal, echt relaxed. Later ff in park gelegen en groepje mensen geholpen met hun engels. Je had hun blik moeten zien toen ik opstond voor de foto :). Ik was toch wel erg lang. Nog wat gewandeld en gegeten langs de rivier onder partytenten die er stonden voor het festival. Niet veel europeanen te vinden, maar lekker gegeten. Het is een relaxte stad, maar niet echt voor heel lang. Dus door naar Vang Vieng de volgende dag.

Ik hou zelf niet van lange teksten lezen en merk dat het toch een heel verhaal aan het worden is. Je kan dus nu ff wat te drinken pakken of morgen verder lezen. Dit is namelijk pas 2 dagen. Ik zal proberen beknopter te zijn.

Part 2.Vang Vieng na 4,5 uur bereikt en 150 km afgelegd. Perfecte wegen! Elke heeft wel haar eerste olifant gezien die niet achter tralies staat. Ze was helemaal in haar nopjes. De middag het dorp verkent, alle 5 de straten en een drankje gedaan op een eilandje wat leek alsof je met de tijdmachine naar de hippie tijd was teruggestuurd. We hebben hier een tip gekregen om een wandeling in de buurt te doen naar het beste uitzicht ooit van een Canadees. 's avond hebben we ons welkomstdiner gegeten die wij hadden gekregen bij ons afscheid. Nogmaals bedankt, vriendjes en vriendinnetjes. Was wel raar dat we bij onze menukaart een kaart kregen met allelei soorten wiet, opium en hasj.
Dag erna vroeg op, omdat we wakker werden gemaakt door de muziek voor het bootracefestival, wat ook in dit plaatje was. Ontbeten, fietsen gehuurd en snel op pad naar dit mooie uitzicht. Mooie fietstocht door kleine dorpjes en tussen de rijstvelden. De Canadees had niet gelogen en na een kleine klim een supermooi uitzicht over de bergen, rijstvelden en bamboe huisjes. Hierna naar een blue lagoon gegaan, stond aangegeven op borden, dus dan moet je dat even checken. Mooi blauw water en een grot. Elke wilde van de zon genieten, dus die is gaan zwemmen. Ik heb een hoofdlamp gehuurd en ben de grot in gegaan. Gids vond ik zonde van het geld, dus ben maar alleen gegaan. [sorry, lang stukje] Begin was allemaal leuk, maar als je daar toch zo in je eentje in zo'n grot staat ging toch mijn buik raar doen van de spanning. 'Stemmetjes in mijn hoofd: Pieter is dit wel verstandig, zo in je eentje zo'n grot in. Stel dat er wat gebeurt?' Zoals altijd luister ik naar al die stemmetjes. O nee, dat was ik niet. Ik verder en moet zeggen dat het best eng was en ik de hele tijd een raar gevoel heb gehad. Living on the edge! Het toppunt was toen in ergens een kleine witte streep zag staan met een kruis ervoor. Hier zat een afgrondje van een paar meter. Hekje was hier geen overbodige luxe geweest. Er komen namelijk overal geluiden vandaan en je ziet niet echt veel. Maarja waar maak je dit nu mee, want normaal staan overal hekken en mag je niet alleen. Uiteindelijk weer veilig bij Elke aangesloten en nog wat gegeten, gezwommen en geslingerd in een touw vanuit een boom in het water.
Voor de middag stond tubing op het programma. Het ding waarvoor iedereen naar Vang Vieng komt. Met een opgeblazen auto(binnen)band de rivier af. Boeiend, hoor ik je denken. Er zitten echter wel op het hele stuk 15 barren waar je swings, glijbanen en wat drankjes hebt. Dit is het gedeelte wat het leuk maakt. Echter kwamen wij te laat terug en paste dit niet meer in ons strakke schema, want ons busticket was al gekocht voor de volgende dag.
Tijdens het eten hebben wij 3 nederlanders (Renske, Sven en Raymond) en 2 sweden (Anja en Christoffer) ontmoet. Allemaal beetje liggend voor een tv alle afleveringen van Family Guy (een cartoon voor de oudjes onder jullie) te kijken. Hiermee een drankje gedaan en gegeten. Aangezien zij de dag erna gingen tuben hebben wij ons busticket maar even omgeboekt om met hen mee te gaan.
Tubing begonnen met een shotje lokale wiskey met insecten in de fles. Dit was eigenlijk bij iedere bar waar we naar binnen werden getrokken. Daarna snel wegspoelen met een biertje. We hebben ons netjes gedragen, want we hebben maar 1 biertje op tijdens deze middag. Dan zal ik het maar niet hebben over de buckets gevuld met cola en wiskey die we hebben gehad. De hele dag beetje gedronken, gesprongen van wankele torens en geswingt aan kabels die aan een niet stevig uitziende paal vastzaten. Maarja, niet alles is zo streng geregeld als in Europa. We waren helaas niet op tijd terug, pas nadat het donker was. 'Times flies when you are having fun'.
Dag erna met een minibus naar Luang Prabang gagaan. De busjes ging met flinke snelheid door de bergen. Niet goed voor je maag. Zeker niet als je teveel rivierwater binnen hebt gekregen de dag ervoor ;).

Weer tijd voor een pauze!!! Ik ga nu nog meer mijn best doen.

Part 3Luang Prabang staat op de Unesco werelderfgoed-lijst. Dit door zijn mooie villa's die door de hele stad (26.000 inwoners) staan. Het is er erg warm, denk dat hierdoor de mensen nog relaxter zijn. Het fijne van Laos is dat de mensen niet zo opdringerig zijn. Als je hier nee zegt tegen een tuktuk-driver dan zeggen ze niets meer. Kunnen ze in Thailand nog wat van leren. 's Avonds gegeten in een straatje waar allelei kraampjes stonden met eten en lange tafels. Wat lekkers uitzoeken en dan aanschuiven. Leuk idee en heerlijk gegeten met een biertje erbij. Het bier, Beer Lao, is hier trouwens heerlijk. Evenals de prijs hiervan zo'n 1 tot 1,5 euro voor 640ml.
Dag 2 in Luang Prabang niet veel gedaan. Gewandeld, trip voor de dag erna geboekt en wat gegeten overal en nergens. Heerlijk ontbijt, Hotpot (pot met soort foundue met vis, vlees en te veel groenten) als lunch en 's avond Laotiaans. We zaten 's avond bij een mooi restaurant Utopia met uitzicht op de rivier en weer gratis internet. Volgens mij is gratis een synoniem voor langzaam hier!
Onze trip bestond uit fietsen en kayaken kleine dorpen, tempels en rijstvelden. We waren met Cat (GB), Jeremy (FR) en 2 gidsen. Het fijne van deze gidsen is dat ze Engels spreken en ze je meer over het land en de gewoontes kunnen vertellen. Zulke tripjes zijn altijd leerzaam. Zo worden de mensen die op het platteland wonen ouder dan in de steden (sterk van de fysieke arbeid). Wat opvalt is dat bijna iedere bamboehut een schotelantenne heeft. Fietsen was heel relaxt in een mooie omgeving. Halverwege was het tijd om de fietsen in te ruilen voor één kayak. Een goede test voor ons. Kijken of we eigenlijk wel kunnen samenwerken. Maar zoals de hele trip ging dit ook soepel en raken we steeds beter op elkaar ingespeeld. De tussenstop voor lunch was bij een waterval. Mooi blauw water en een mooie waterval. Bij de lunch haalde de gidsen wat extra Laotiaans eten, zodat wij dit konden proeven. Hier zat ook gefrituurde buffelhuid tussen, wat eigenlijk best lekker was. Een soort chips, maar dat met vlees smaakt. Misschien iets voor een nieuwe smaak voor Lays?
Bij de waterval waren ook olifanten. Deze hebben we gevoerd en dit was de eerste aanraking met de olifant voor Elke. Het wordt alleen maar beter! 'Alsof er een muisje op je hand zit'. De slurf van de olifant heeft een fijne motoriek, maar kan ook bomen omtrekken. Hierna weer verder de rivier af die op sommige stukken toch best wild was, maar met de zon erbij prima te doen. De leuke dag hebben wij samen met Cat en Jeremy afgesloten in het eetstraatje, want dit hadden zij nog niet gedaan. Door alle inspanningen van de dag hebben we besloten om maar weer eens een rustige dag in te plannen voor wij de Gibbon Experience gaan doen.
De hele dag met Cat en Jeremy opgetrokken en een beetje gehangen. Om toch nog een nuttig gevoel te krijgen, zijn we naar de overkant van de rivier gegaan om twee tempels te bezoeken. Ff bootje regelen en gaan. De schipper zou 2 uur op ons wachten en dat heeft hij dan ook netjes gedaan. Toen wij weer terug wilde, vroeg de schipper of we een biertje wilde doen iets verder op. Wij oké, een biertje kunnen we hebben. Er was een soort babyshower in het dorp wij hij woonde. We kregen meteen bier, een kruk en iets van zoutjes. Er was een aparte sfeer van gezelligheid en vrolijkheid. Later bleek dat ze vanaf 9.00 aan het bier zaten. Aangezien het toen 16.00 uur was, werd alles duidelijk. We hebben hier nog wat gedanst en met de kinderen gespeeld. Opa was de grootste drinker en bleef de glazen maar vullen en ons naar de dansvloer trekken. De muziek stond hier ook weer hard en zal waren dan ook zelf aan het zingen. Dit hebben wij dan maar netjes afgeslagen. Hierna snel weer terug, want wij moesten onze nachtbus naar Huay Xai halen om 18.00 uur.

Komen de letters al op je af? Ik ga nu beginnen aan deel 4, het laatste deel van deze update. Dit staat apart vermeld onder het kopje Gibbon Experience. Lees verder...

Part 4

De bus hadden we gehaald en na 12 uur slapen kwamen wij aan in Huay Xai, de basis van de Gibbon Experience. Hier hadden wij van tevoren al veel over gehoord en gelezen. Maar ook verhalen van mensen onderweg waren alleen maar positief. We haddden er dus weel zin in. Het dorpje stelde niet veel voor (de enige reden dat de mensen hier komen is de Gibbon Experience of om de grens met Thailand over te gaan, dus maar beetje rondgelopen, wat spullen gekocht en optijd ons bed opgezocht.
De grote dag brak aan; om 8.00 uur moesten we verzamelen en zaggen we onze 6 andere groepsgenoten, Elin en Amanda (S), Carol en George (UK), Katharina en Fabian (D), voor de komende 3 dagen. Na een instructievideo en uitleg over de Gibbon en het National Park de pick-up truck in, 4 in de auto en 4 achterin de bak voor een rit van 2 uur over soort van geasfalteerde weg. Dit viel allemaal nog wel mee vergeleken met volgende stuk van een uur over een moddder weg. Deze ging heuvel op en af en gat in gat uit. Goed dat we sterke armen hebben om ons stevig vast te houden. We kwamen aan in een klein dorpje wat er niet al te rijk uitzag. Kinderen met vieze kleren of geen kleren. En ik heb ook geen schotel kunnen vinden. Eindelijk gingen we weg met ons daypack op de rug en onze wandelschoenen aan. Nu hebben we alles gebruikt wat wij hebben gekocht en gekregen voor ons vertrek. 'De padden op, de lanen in' STOP riviertje na de eerste bocht. Schoenen uit en weer aan. Lekker begin.
Hierna snel de 'bewoonde wereld' uit en de jungle in. Smalle padjes met modder (daar gaan dan je nieuwe schoenen) en veel, heel veel groen. Een mooie omgeving en gezellige groep. Dat we niet veel dieren hebben gezien de eerste dag dat is niet zo gek met al dat geklets. Hoe stijler het werd hoe rustiger iedereen werd. Het is toch zwaar, wat hoger en met deze benauwdheid, maar toen we bij de eerste ZIP-lijn kwamen, had je zelfs een speld horen vallen op de grond en deze bestond uit modder!!! Harnas aan en vast maken aan de kabel. Zit deze wel goed vast aan stevige bomen, heb ik alles goed aangestrokken bij mijn harnas en sluit ik alles goed aan op de kabel? Dit waren de dingen die door mijn hoofd gingen. Maar alles viel van mij af toen ik eenmaal aan de kabel door de bomen gleed als een Gibbon. Soms wel 100 meter boven de grond en kabel van 500 meter lang. Het spingen in het begin bleef nog wel lastig de eerste keren. Al zipped en wandelend pakten wij de ziplijn naar onze boomhut waar wij die nacht zouden doorbrengen. Je kon de hut vanaf het startpunt nog niet zien, maar toen we uit de bomen kwamen, zagen we een boom staan met weinig bomen er omheen. Een super mooi gezicht en echt vet om zo je 'huis' te betreden. Eenmaal binnen toch ff over de rand kijken. Oeps toch wel hoog!! Wat zijn eigenlijk al die witte dingen in de bomen. Dat was dus van het toilet. Dat viel namelijk zo naar beneden net als het water van de douche. Bij het douchen kon je zo de afgrond zien onder je voeten. Nadat onze koffie en het avondeten door de gidsen naar binnen werden gezipt was het helemaal duidelijk. Dit moet ik ook hebben. Zo 's ochtends naar kantoor en dan in de avond weer ff binnen komen zippen. De gidsen weg en daar zit je dan met 8 personen in een hoge boomhut in het donder. Dan maar praten en potjes Uno spelen. Iedere keer op de klok kijken of het al bedtijd was. Want om 17.00 is het al donder, dus om 19.00 denk je dat het al heel laat is. Om 21.00 besloten dat het maar bedtijd was. Ff kaartje trekken om de plaatsen te verdelen, de muskieten-netten ophangen en slapen maar. Nog ff beetje rond kijken, hadden we beter niet kunnen doen, want enkele grote spinnen vonden het wonen in een boomhut ook wel een goed idee. Wat hoor je toch een hoop rare geluiden zo in de jungle. En de volgensmij met stro gevuld matras hield ook niet echt. Wat is dat hard zeg. Rond 6.00 uur hoorde je een ziplijn en dat was de gids die ons kwam halen voor een rondje wandelen om Gibbons te spotten. Leuk, maar dan moet je wel uit je hut springen, ff op het randje zitten dan dan gaan was de tip. Makkelijker gezegd dan gedaan. Helaas geen Gibbons gezien, maar wel gehoord. Raar geluid maken deze beesten. Elke maakte toch een bekender geluid toen ze overdag door de bomen gleed.
De tweede dag zijn wij naar een andere boomhut gelopen en gezipt. Bij de lunchplek was een waterval en daar hebben we ons dan maar gewassen, omdat iedereen dat douchen toch nog niet natuurlijk vond. Beetje zwemmen, zonnen en eten, heerlijk! Toen mochten we weer verder naar onze nieuwe hut. De rest van de middag hebben we nog wat gezipt zonder de gidsen, want die gingen het eten voorbereiden ergens een paar ziplijnen verderop. Dit ging dan op de rug weer terug naar ons. 's Avonds weer gegeten. Rijst komt na een paar dagen toch wel een beetje je neus uit. Dan ook nog eens allemaal verschillende soorten groenten. Ja, mam deze eet ik ook gewoon allemaal op. De Uno kwam weer te voorschijnen en deze keer met een muziekje erbij. Weer slaaptijd en nog grotere spinnen, maar wel beter geslapen, Denk dat het toch soort van went.

De volgende dag werden we weer wakker toen onze koffie werd binnen gezipt. Toen stond alweer de terugtocht op het programma. Helaas hebben we ook tijdens deze wandeling naar het dorp ook geen Gibbon gehoord en/of gezien. De Gibbon Experience gaat meer om de beleving van het leven van de Gibbon dan het beestje zelf. Met het geld dat ze verdienen worden echter deze beestjes wel beschermd, dus misschien in de toekomst zijn er meer te zien. (FF wijze woorden).
In het dorp aangekomen konden we dan eindelijk ons welverdiende biertje kopen en drinken. Deze werden namelijk niet in de jungle verkocht. Wellicht handig met al die hoogtes. Wij kregen een biertje aangeboden door onze duitse vrienden, omdat wij medicijnen bij ons hadden en deze Katharina erg geholpen hadden. Bedankt zusje en broer!
Hierna ff snel een lunch en foto's uitgewisseld. Toen snel de bus is die ze voor ons hadden aangehouden, omdat wij meteen door wilde naar Luang Namtha. Waar wij dan nu ook zitten en aan het puzzelen zijn hoe wij onze reis gaan vervolgen naar Vietnam. Morgen vertrekken wij via verschillende bussen richting Hanoi. Wij zijn er benieuwd, want er staan op internet verschillende stukken over busrides to Hell. Schijnt allemaal niet zo makkelijk te gaan. Dat is echter het avontuur van reizen. Aangezien wij de tijd hebben, is het niet heel erg als wij in een dorpje een paar dagen vast komen te zitten. Wordt spannend, maar we hebben er toch ook wel zin in.

Conclusie: ik ben niet goed ik beknopte stukken schrijven. Sorry!

Hopelijk hebben jullie wel genoten deze update en de hierin beschreven ervaringen. Volgens mij hebben jullie nu een duidelijk beeld van wat wij allemaal doen en beleven.

Groetjes van Elke en mij.

P.S. 1. Elke zal weer het volgende verhaal schrijven over de avonturen van Elke en Pieter in Vietnam.

P.S. 2 Zie de fotootjes en de filmpjes voor een goed beeld van het zippen!