Holla lieve lezers,

Het is weer tijd voor de 2 wekelijkse update om jullie op de hoogte te houden van onze avonturen. De vorige update was in Hué waar wij door de regen gedwongen werden om een update te schrijven. Nu zit ik aan het strand, zo'n 5 meter van de zee om deze update te schrijven. Dit is het leven!!!

De dag na het updaten van de website zijn we naar de Citadel van Hué gegaan. Eén van de hoofd bezienswaardigheden van Hué. Het was het verblijf van de keizers, maar net als andere gebouwen in Vietnam deels vernietigd tijdens één van de oorlogen. Hetgeen dat er nog stond of was gerestaureerd, was erg mooi en indrukwekkend. Wij dachten eens een andere entree te nemen dan de hoofdingang, omdat daar zeker alle toeristen zouden zijn, maar de poorten die op de plattegrond stonden waren allemaal gesloten, dus dat was veel lopen. We hebben hier 4 uur rondgelopen, terwijl je met tours ongeveer 1 uur krijgt. Wij als hollanders vinden dat natuurlijk zonde van het geld en ook een beetje zonde omdat je dan niet alles ziet ;). Toen was eigenlijk de dag alweer voorbij, nog ff lekker eten en het was alweer bedtijd.

We dachten een beetje uit te kunnen slapen, want reizen is immers erg vermoeiend. Op het programma stond het bezoeken van verschillende tombes met een toeristen bus. Wij hadden de Cidatel al bezocht, dus zouden later opgehaald worden. Echter werd het programma omgegooid en werden we toch om 8 uur opgehaald. Alleen jammer dat we dat pas 10 minuten van te voren te horen kregen. Flink haasten en niet ontbijten, maar toch op tijd klaar. We zijn echt door alle tombes van de diverse keizers geraced. Volgens mij hadden we de wereldkampioen snelwandelen als gids. Gelukkig konden we uitrusten als hij vertelde wat wij voor ons zagen en leuke feitjes. Wist je dat een keizer, maar één keizerin had. Echter had hij er wel diverse ´vriendinnen´ tot wel in de honderd. Daar had hij vaak ook kinderen bij. Goed voor de kinderbijslag!!! Je gaat wel als een dolle overal doorheen, maar door de uitleg begrijp je wel veel dingen die je ziet. Normaal is het foto´s maken van iets moois, maar nu is het ook begrijpen wat je ziet en waarom iets ergens staat. Het einde van de tour was een stukje met de boot over de rivier terug naar het centrum. Gelukkig was inmiddels het water gezakt, anders hadden we er met de boot nooit onderdoor gekund. Na deze vermoeiende dag, rennen achter de gids aan met een overload aan informatie, zijn we lekker bij de japanner gaan eten. Een heel menu voor 2 personen voor maar 12 euro. Kunnen ze in Nederland nog wat van leren! Daarna nog een paar cocktails (2 voor 2 euro) gedaan en gaan poolen. Volgende dag vroeg het bedje uit, zodat we nog even naar de markt konden voordat onze bus vertrok richting Hoi An. Leuk zo´n markt waar je als enige toerist loopt. Iedereen spreek je aan en is je beste vriend, ook moet je overal oppassen om je hoofd niet te verliezen door een strak gespannen koortje. We hebben hier een nieuw horloge gekocht, omdat we getest hebben dat zwemmen met horloges uit Thailand niet echt handig is.

In het begin van de avond zijn we gedropped voor een hotel in Hoi An. Iemand van het hotel stak zijn arm omhoog en ineens was dat de laatste stop, terwijl het busstation verder richting het centrum was. We werden meteen aangesproken of wij niet in dit hotel wilde blijven. FF de prijs checken. $13 incl. ontbijt, gratis gebruik van fietsen en een zwembad, maar wel verder (700m) van ´t centrum. Andere plekken waren $8, volgens de LP en dan zonder ontbijt en zwembad, dus we hadden een deal. 700 meter is toch wel ver om te lopen kwamen we al de eerste keer achter, maar het oude centrum met gekleurde lampionnen en bijna volle maan maakte dat wel weer goed. De volgende dag vroeg t bed uit voor de stadswandeling uit de LP. Deze stadswandelingen zijn geweldig, want je loopt een rondje (tot soms 4 uur) en langs alle bezienswaardigheden en met een soort van uitleg. Hoi An is de stad van de tailors, je kan hier alles laten maken qua kleding. Dus na 2 bochten en een paar keer tailers negeren, zijn we toch ergens naar binnen gelokt. FF kijken dachten wij. Nou mooi niet gelukt. We hebben 1 pak, 1 extra pantalon, 2 overhemden en 2 jurkjes gekocht voor $185. Het voelde goed en de prijzen klopte met wat we gehoord hadden van andere mensen, dus waarom niet. Ik moet toch weer solliceren als is terugkom. Ze hebben alles opgemeten en de volgende dag om 11 uur mochten we weer komen om te passen. In Nederland kan het wel eens langer duren, heb ik gehoord!!! Weer verder met de stadwandeling. Deze ging langs tempels, oude huizen en pitoreske straatjes. In de middag zijn we met de gratis fietsen van het hotel naar het strand gegaan. Daar lekker gelegen en gerelaxt met niemand om ons heen. Vervolgens toch even naar het toeristische strand gegaan om te kijken hoe het er daar was. Het leek wel Scheveningen op de warmste dag van het jaar. Goede keuze van ons om naar een ander, verder weg gelegen, strand te gaan.

Volgende dag was spannend, want we gingen onze nieuwe op maat gemaakte kleren passen. Het zag er goed uit en ze zaten als gegoten. Nog een paar kleine aanpassingen en om 15.00 uur mochten we weer terugkomen. In de tussentijd maar gaan fietsen en lunchen. Lunch was ook weer een belevenis. We zijn ergens gaan zitten waar alleen maar locals waren en dus ook geen menukaart. Er werd voor ons besloten dat wij Chao Lao gingen eten. Dit is één van hun locale gerechten en hadden we overal al zien staan. Het was heerlijk en we hebben het inmiddels als vaker gegeten. Iedereeen in het restaurant bestelde iets anders, dus wij maar wijzen en kregen ook een bordje met hele kleine mossels en een soort cracker. Ook dit was weer lekker om te eten. Met drankjes koste dit ons 4 euro.
Weer kleren passen en ze zaten perfect. Ik heb mijn kleren opgestuurd naar NL, maar Elke kan niet wachten en gaat ze alvast dragen. We wisten niet zeker of alle kleren op tijd klaar zouden zijn de zijn we nog een dagje gebleven. Dagje van relaxen, eten en drinken. Hier zijn wij inmiddels meesters in geworden. ´s avonds in de sleeperbus gestapt. Heerlijk een iets te kort bedje waar je net je benen niet in kwijt kan en maar blijft draaien om de perfecte houding te vinden. Helaas was deze er niet. Heb toch zeker 2 uurtjes kunnen slapen tijdens deze 11 uur durende rit. Maar er was genoeg te beleven in de bus. Een volle bus kan gewoon nog voller. Je kunt namelijk gewoon mensen onderweg oppikken en ze op de grond laten slapen tot de grond ook vol ligt. Wanneer dit spectakel voorbij was, was er altijd nog de buschauffeur die alles van de weg duwt met gebruik van grootlicht en de toeter. Zo kon ik natuurlijk helemaal niet slapen. Maar het ligt toch echt aan mij, want Elke heeft gedurende deze rit heerlijk liggen slapen.

Nha Trang, gelegen aan de kust, was onze volgende bestemming. Na een tip van mijn neef, die ongeveer 1 week voor ons uit reisde, hebben we een goede plek gevonden met allemaal goedkope hotels. Hier zat wel wat voor ons bij. Het doel van deze plek was om te gaan duiken. Elke wilde hier haar duikbrevet gaan halen, maar met zicht van 6 meter zijn er betere plekken te bedenken. De week die wij hier door zouden brengen hebben wij dus maar ingekort naar 3 dagen. De dag van aankomst hebben we de stad te voet verkend. Leuke stad, maar door de weinig toeristen weten alle verkopers je te vinden, zelfs als je in een restaurant zit te eten. Dat is nu echt irritant. Tijdens onze wandeling over het stand kwamen wij 3 europeese exchange studenten uit Hongkong tegen die wij ook al in de bus ontmoet hadden. Hiermee ff een drankje, hapje en weer drankje gedaan. Twee van deze locaties waren weer tips van mijn neef. Bedankt Bart!!!
Met de pijn in onze voeten van de dag ervoor hebben we maar fietsen gehuurd om de verder gelegen delen van de stad te verkennen. De Cham towers waren ons eerste doel. Dit is een hindoeïstisch tempelcomplex uit de 9de eeuw. Weer heel anders dan een boeddistische tempel of kerk. De volgende stop was de Spa. Dit hadden wij wel verdiend, vonden wij als fietsers tussen alle luie toeristen op scooters. Hier hebben wij als varkentjes in de modder liggen rollen. Om de modder weer van ons af te krijgen, hebben wij een hotwater shower, mineralwater bath en diverse zwembaden geprobeerd. Het water uit deze baden was allemaal afkomstig van de aanliggende hotwater spring. Lekker zo'n middag. In de avond zijn we gaan eten bij een restaurant waar je een eigen bbq kreeg, dus konden we eindelijk weer eens zelf ons eten bereiden. Back to basic!!!

Na een korte rit van 4 uur kwamen we aan in Dalat, een dorp gelegen in de bergen. Het was hier een stuk kouder en we moesten zelfs ons trui aan in de avond, maar beter dan handschoenen en sneeuw :). Hoe bevalt het jullie? Ligt het hele land alweer plat. Geen treinen, lange files. Moet zeggen dat ik dat nog niet mis. Maar ik gun jullie een witte kerst en sinterklaas. In heel Vietnam kun je Dalat wijn kopen, maar er is in Dalat geen druif te vinden. Ze hebben daar wel hele dalen vol met kassen gevuld met bloemen en groenten. Tevens hebben ze overal koffieplantages, maarja daar maak je geen wijn van. De druiven worden ergens in dezelfde provincie geteeld, maar niemand heeft ons nog kunnen vertellen waarom het dan Dalat wijn heet. Die dag hebben we de stad verkend, tempel en crazy house (soort Gaudi-achtig huis) en een rondje om het meer gelopen. Alleen jammer dat er geen water in stond. Ze willen een nieuwe brug bouwen, dus hebben ze het hele meer drooggelegd. Dat ziet er dus niet hetzelfde uit als alle foto's die je ziet. 's avonds hotpot gegeten op een plein waar overdag niets is, maar in de avond allemaal restaurants zijn. Tijdens het eten zagen we allemaal mensen een warm drankje halen bij een verkoopstand. Lekker warm dacht ik, en altijd in om wat nieuws te proberen, heb ik mij eraan gewaagd. Er waren 3 smaken, aangezien mijn Vietnamees niet zo goed is, heb een er maar 1 gekozen. Toen de vraag kwam of ik er suiker in wilde, was het duidelijk voor me dat het geen vanille smaak zou zijn. Het was dus gewoon een maisdrankje met soort van melk en dus suiker. Om het netjes te zeggen, was het niet echt mijn ding. Ook de cake die ze verkocht was niet helemaal hetzelfde als thuis. Beetje droge meuk. Na het eten tot 12 uur waker gebleven, omdat mijn broer jarig was en ik de eerste wilde zijn. Met 6 uur tijdsverschil is dat best makkelijk.
We wilden de omgeving gaan verkennen, maar in de bergen hadden wij geen zin om te fietsen. Het werd dus een schakelscooter. Ze rijden hier heel anders dan wij gewend zijn, zoals jullie al op de foto's gezien kunnen hebben. Als je eenmaal deelneemt aan het verkeer is het veel makkelijker dan het lijkt. Gewoon beetje toeteren als je iemand inhaalt en als je een bus hoort toeteren achter je dan ga je een beetje opzij. Het lastigste is wel als er een tegenliggende vrachtwagen/bus op jouw weghelft rijdt en dan begint te schijnen met zijn groot licht. Zou dat betekenen dat ik de berm maar in moet of bedoelt hij 'wees maar niet bang ik rem een beetje af en wacht netjes tot ik echt kan inhalen en niemand hinder hierbij'? Nou het is dus het eerste antwoord. De scooters zijn hier toch meer gewend, want we hebben veel op modder en gravelwegen gereden en dan ook nog heuvel op. Ze kunnen dat gewoon aan. Zie ik ze in Nederland nog niet doen. Oja, daar hebben we geen heuvels. Borden hebben ze ook niet echt, dus na een bijna lege tank en een tijd op een weg van lossen stenen of modder zijn we maar omgekeerd. Gelukkig konden we onderweg nog ergens in de middle of nowhere benzine kopen voor 0,40 cent per liter. Das even duur als 1 theedrankje. In de steden is het alleen wel duurder, daar betaal je al gauw 0,80 euro per liter. Om de dag goed af te sluiten, hebben we weer een trekking geboekt voor de volgende dag en hebben we de Dalat wijn geprobeerd bij het avondeten. Het is een oké slobberwijn, maar niet veel soorten smaak te herkennen.
Er hadden zich geen andere mensen voor de trekking aangemeld dus hadden we een privégids. Een 16km lange wandeling door koffieplantages, over bergen, wankelende bruggen en door dorpjes. Door de hoogte van het gebied groeien hier dennenbomen en rook het naar de veluwe. Alleen met heuvels die af en toe toch te steil waren om in één keer te trotseren. We hebben regelmatig van het uitzicht genoten en als we dan toch stil stonden ook maar weer even op adem gekomen. We hebben bovenop een berg geluched met een heel mooi uitzicht. We hebben veel te horen gekregen van de de gids en weten nu meer van de omgeving, de minderheden in de bergen en het land met haar gewoontes.

Na een flinke twijfel hebben wij een ticket gekocht voor de bus naar Mui Ne. We waren aan het twijfelen of dit de mooite waard was, want we hebben diverse verhalen gehoord over dit dorpje. Het zou mooi weer worden, dus rond lunchtijd waren wij in Mui Ne. Daarna hebben we het strand gepakt om aan onze kleur te werken om vervolgens alvast een stukje Australië te proeven. Krokodil stond op de menukaart, dus toch maar even proberen.
De dag erna stond er weer een scooter voor ons klaar om de omgeving te verkennen. In de omgeving zijn rode en witte zandduinen als toeristentrekker, naast het kite-surfen. Jammer dat het te duur is, want het zou leuk zijn om een keer te proberen. Na het zien van de rode duinen langs de weg de scooter aan de kant gezet en het rode zand in. Fijn om de eerste voetstappen in maagdelijk zand te zetten. Naar boven klimmen in zacht zand is best lastig, maar je kunt dan wel weer ver springen als je naar beneden springt. Hier hebben we 5 mensen ontmoet die een motor hebben gekocht zonder er ooit op gereden te hebben. Zij toeren door Vietnam. Samen zijn we naar de witte duinen gereden en onze scooter ging goed mee en mijn rijkunsten door de modder werden weer op de proef gesteld. Het was namelijk weer gaan regenen. Lekker als je voor de zon naar het stand gaat. Als je eenmaal nat bent, maakt het allemaal niet meer uit en dan is het gewoon doorrijden. De witte duinen waren erg mooi en ook hier hebben we met z'n allen vergesprongen en leuke foto's gemaakt. Daarna een welverdiende lunch gegeten en een chocoladecakeje die niet droog was. In de avond hebben we krab gegeten, omdat ze ons zo lief aankeken dat we ze daarom niet konden weerstaan. Naast onze tafel zat een Russisch echtpaar te eten en voor de rest waren het alleen maar Vietnamesen in het restaurant. Dat werd dus socializen met de Russen. Alleen wel lastig omdat zij geen engels spraken en ons Russisch nog slechter is dan ons Vietnamees. We hebben het toch 1,5 uur volgehouden en het was best grappig. Misschien gaan we vanavond nog ff een drankje met ze doen. Daar stonden zij namelijk op. Maar hebben we wel een adres om langs te gaan als wij Rusland op onze planning hebben. We zullen zien.
Morgenochtend de bus naar Saigon en vandaag nog op het strand liggen.

In de vorige update stond dat wij aan het puzzelen waren met onze planning. De planning ziet er nog bijna hetzelfde uit als op de website en we blijven niet langer in Azie, omdat we cd vlucht niet kunnen verzetten. Binnenkort zullen we alle vluchten op de website updaten. Dan kunnen jullie de dag dag wij terug komen in jullie agenda zetten :).

Hopelijk hebben jullie weer genoten en maken de foto's de verhalen duidelijker. Wij horen ook graag hoe het met jullie gaat, dus laat even wat horen als je dat wilt.

Ik ga nu het strand op, Groetjes

Pieter en natuurlijk Elke.