Victoria - South Coast

Victoria, the place to be!

Hallo trouwe volgers (en incidentele lezers),

Weer een verhaal vanuit een zonnig Australie, waar de kraaien van het dak vallen. Maar het is de laatste weken niet alleen warm geweest. Het weer stelt de mensen hier een beetje teleur. Koude avonden en af en toe grauwe dagen zijn niet zoals men het hier kent. Wij zijn al blij met ieder zonnestraaltje, maar als je eindelijk aan de kust komt na een maand hoop je wel te kunnen zwemmen en op het strand te liggen. Helaas was ons eerste surfavontuur in Lake Tyers (zo`n 4 uur van Melbourne) al na 15 minuten over. Zonder wetsuit is het bijna onmogelijk om daar het water in te gaan. De koude stroming lijkt direct van Antartica te komen. De koude wind maakte het er ook niet beter op. Met de hoop betere condities te krijgen aan de oost en westkust, kunnen we er wel mee leven.Nu ik dit schrijf zijn mijn zusje en moeder bij ons in Melbourne. Onze gezamenlijke belevenissen zullen via het volgende verslag verspreid worden. Ik kan in iedergeval melden dat het heel gezellig is en het fijn is ze weer te zien. Ik ga jullie nu bijpraten over de dingen wij de afgelopen weken gedaan hebben. Het is weer heel veel, dus lees rustig verder...


Vorig verslag kwam uit Omeo. Omeo ligt aan de Great Alpine Road, een bergachtig gebied waar we veel gewandeld hebben op prachtige plekken. Dit is nog steeds in de staat Victoria, want daar zijn op één uitzondering na niet uitgeweest. Het is een grote staat, waar je wekenlang kan verblijven, met een afwisselend landschap. Vanuit de bergen zijn we dus doorgereden naar het zuiden waar we uitgenodigd waren bij de familie Bire om te komen logeren in hun vakantiehuis. Jaarlijks verblijven zij een week in een huis in Lake Tyers met het hele gezin. Er was genoeg ruimte voor ons om te blijven slapen en eindelijk weer wat luxe. Die uitnodiging hebben we met genoegen aangenomen. We hadden dagelijks verse zelfgevangen vis op de bbq en gezellig met leeftijdsgenoten optrekken is ook wel leuk voor de afwisseling. Een bezoekje aan de Buchan Caves was wel één van de hoogtepunten, maar het gehucht Buchan; `it`s so Buchan beautiful`, was niet al te spannend. Er bestaan hier echt nog saaie en dooie dorpen.


Na de logeerpartij aan het strand zijn we doorgereden naar Wilsons Promotory, een landtong waar je prachtig kan wandelen en mooie stranden hebt. Helaas hebben wij niet de bepakking om te overnachten tijdens het wandelen, maar je kan er goede trektochten maken. Wij hebben twee kortere wandelingen gemaakt. Waarvan één door het het regenwoud en de ander de beklimming van Mount Oberon. Tijdens een avondwandelingetje kwamen we een grote groep kangaroos tegen die ons bijna niet wilde laten passeren. Na wat klappen en stampen gingen ze een paar meter opzij. Naast deze beestjes stonden er ook wombats op het pad, deze waren iets schuwer, maar we hebben ze goed kunnen zien.


Vanuit Wilsons Prom zijn we doorgereden richting Phillip Island, waar we een aantal nachtjes in Wonthaggi hebben geslapen op de lokale camping. We genieten dan van de warme douches en de mogelijkheid om te koken in de campkitchen. Dat is voor ons luxe! Het leven van een kampeerder is soms zwaar als je batterijen leeg zijn en je je `s ochtends bij een koud riviertje staat te wassen. Daarentegen genieten we natuurlijk ook wel van die momenten. De locaties zijn vaak prachtig en ook heel rustig. Op Phillip Island hebben we dwergpinguïns en stingrays (roggen) gezien. Deze laatste zwommen langs de voeten van de toeristen bij een voederplek voor pelikanen. Apart, maar blijkbaar wel veilig. Phillip Island is erg toeristisch evenals alle andere plaatsen langs de kust, maar wel begrijpelijk als je de attracties ziet. Er is veel te doen en te zien. Tussendoor hebben we ook nog met Annelies (van Groen Geel) gelunched in st. Kilda een wijk van Melbourne. Dit was een aantal uurtjes rijden, maar afstanden zeggen hier niets. Het is erg leuk om andermans verhalen te horen en een beetje over dingen van thuis te kletsen.Op de terugweg van Phillip Island naar Melbourne hebben we ook de Mornington Peninsula aangedaan. Dit mondaine schiereiland, eveneens in de vorm van een tong, wordt bewoond door vele rijke mensen. De Australische filmsterren schijnen daar te wonen, maar ook wijnboeren met grote landgoederen. De plaatsen hebben mooie namen zoals Sorrento en Flinders. Dit soort gebieden zijn prachtig om doorheen te rijden en gewoon te genieten van alles dat je om je heen ziet. Een bezoekje aan Point Nepean, een oud verdedigingswerk uit WO I en II, was een leuke wandeling en eindelijk eens iets historisch. Net als in alle andere `nieuwe` landen zijn ze hier ozo trots op theelepeltjes uit het begin van de 20e eeuw en natuurlijk niet te vergeten de hut van ene Ritchie die in 18 nogwat gebruikt werd als buitenverblijf.


Terug in Melbourne hebben we ons weer in het stadse leven gestort. Een camping buiten het centrum was een goede oplossing. Met een bus konden we gemakkelijk de stad bereiken en dan hoef je je geen zorgen te maken over het parkeren van je auto. Een bezoekje aan de Australian open stond op ons verlanglijstje. Helaas was het een dag met dubbels en kwartfinales (die tickets waren te duur voor ons). Dubbelpartijen zijn trouwens wel heel leuk om naar te kijken, dus we hebben ons goed vermaakt. We hebben ook nog het matchpoint van de Woodies tegen Wilander en partner mogen zien. Tja, we blijken toch niet zulke grote tennisfans te zijn om tijdig het stadion te betreden. Nouja, het was iig een hele leuke ervaring om daar rond te lopen. Naast de Aus. open hebben we ook de Shrine of Remembrance bezocht. Een monument dat alle soldaten eert die omgekomen zijn tijdens de missies in het buitenland. Tevens zijn we uitgenodigd om bij Howard en Margareth te komen eten. (deel van het jaar buren van Pieters ouders). Het is leuk om bij lokale mensen over de vloer te komen, tips te krijgen en te kletsen over het Australische leven. Dit was een geslaagde avond met heerlijk eten.


Zoals jullie lezen komen we tijd te kort om alles te zien in de staat Victoria, laat staan om alles in Australië te zien. We genieten met volle teugen van alle ervaringen en plekken die we aandoen. Het samen reizen gaat ons ook gemakkelijk af. Af en toe een discussietje, maar nog geen grote irritaties. De komende weken zal er wel wat veranderen, want tijdens het verblijf van mijn moeder en zusje zal hij gaan werken bij een oude troutfarm die na een verwoestende brand weer wordt opgebouwd. Naast het helpen zal hij dagelijks ook nog tijd hebben om de omgeving te verkennen. Het principe van het vrijwillige werk is dat je 4 uur per dag werkt en daarvoor kost en inwoning krijgt.


Het volgende verslag zal driedelig zijn, want naast onze beider verhalen zullen ook mijn moeder en zusje hun verslag doen. Blijf ons dus volgen en vooral reageren, want wij genieten van de reacties uit Nederland. Het bezoekersaantal van de site zegt wel wat, maar het is vooral leuk om te zien wie de lezers zijn. Daarnaast zijn we natuurlijk ook nieuwsgierig hoe het met jullie in Holland gaat.


De groeten van Elke en Pieter.


p.s er staan weer wat mooie fotootjes op hoor!

Australia - Victoria

Australia, here we are!

G`day Mates,Hierbij een update van onze belevenissen en ervaringen. Iets later dan jullie gewend zijn, maar we maken hier minder mee en de toegang tot internet is lastiger dan in Azie. Daarom hebben we besloten een update te schrijven na 3 á 4 weken. Moet zeggen dat het er niet minder leuk en spannend om zal zijn om het te lezen (dat hoop ik althans).
We zitten nu op een bushcamping op mount Hothem aan een koude sparkling red wine, die we gisteren bij een locale wijnboer hebben gekocht (zie foto).


Eindelijk we zijn in Australië. Dit is een groot onderdeel van onze reis en het voor mij heeft het nog een speciale lading. 6 jaar geleden ben ik reeds in Australie geweest en sinds mijn terugkomst heb ik gezegd dat ik binnen 5 jaar terug zou gaan. Het voelde altijd als mijn tweede thuis en kom dus ook niet wachten tot ik er was.


Nu was het zover, 17 december 2010 kwamen we aan in het altijd mooie en zonnige Australië. Alleen hadden ze de zon en de verwarming even uitgezet. Het gaat goed, want ik wil Elke al het mooie van Australië laten zien, zodat zij ook enthousiast gaat worden.
De Aussies baalden ook, want dit was nooit zo en iedereen was warm gekleed, terwijl normaal de korte broeken/rokjes en slippers uit de garderobe komen.


Naast het weer viel ook nog eens de kosten erg tegen. Slapen kost nu 22,50 euro voor een dorm (een bed in een slaapkamer waar meerdere mensen slapen) ipv 8 euro voor een eigen hotelkamer voor 2 personen in Azië. De Aussie dollar staat ook nog eens erg hoog waardoor onze euro minder waard is dan we berekend hadden. Maar goed dat we in Azië 30% onder budget hebben geleefd, want dat kunnen wij hier goed gebruiken.


De eerste dagen stonden het verkennen van de stad, simkaart kopen en een auto kopen op het programma. We hebben door de stad gelopen en de sfeer geproeft. Voor mij voelde het als een soort van thuis komen. Ik wist veel winkels nog te vinden en natuurlijk een aantal hoofdattracties. We hebben zeker nog niet alles gedaan, omdat de moeder en zusje van Elke eind januari langskomen en we met hen ook nog dingen willen zien.


De tweede dag zijn we op de koffie gegaan bij buren van mijn ouders die meerdere maanden per jaar hier in Melbourne wonen. Was erg gezellig en toch wel fijn om af en toe Nederlands te spreken. Zij hebben ons de docklands in Melbourne laten zien. Dit is de oude haven van Melbourne die in een nieuwe jasje is gestoken, maar wel met het bewaren van oude elementen. In de middag gaan kijken voor een auto en deze maar meteen gekocht. Slapen is een hostel is maar duur en het echte Austalie vind je niet in de stad. We konden hem woensdag 22 december ophalen.

We mochten dus nog tijd doorbregen in het centrum. Dit hebben wij gedaan door het bezoeken van de Victoria Market, het Melbourne Museum, St. Kilda (het Scheveningen van Melbourne), cd-speler voor de auto gekocht en alvast gekeken voor onze campingspullen die wij wilden kopen zodra wij de auto hebben. Op één van de dagen waar wij bij een touwdansende straatartiest aan het kijken en bleek het toch niet handig om lang te zijn. Het schijnt dat je dan opvalt en je met de act mag helpen.
Tevens hebben we op een avond in een pub afgespoken met mensen, familie Bire, die ik 5 jaar geleden heb ontmoet, om een drankje te doen. De familie Bire hebben mijn zusje en mijn broer en ik 6 jaar geleden ontmoet tijdens Sinterklaas. Zij is namelijkvan Nederlandse komaf (op jonge leeftijd is zij naar Aus geemigreerd) nederlands en wij waren pepernoten aan het eten, dus contact was zo gelegd. Zij hebben 3 zoons rond de 30.

Het ophalen van de auto ging iets anders dan gepland. We zouden een roze Holden Commodore uit 1990 komen ophalen, maar wij vertrokken aan het einde van de dag met een rode Holden Commodore uit 1993 voor 500 dollar meer. Wel een betere koop denken we, maar tijd zal het uitwijzen. Wist je trouwens dat het verdomde lastig is om in het buitenland over je eigen geld te beschikken, voor de auto hebben we al onze pinpassen en creditcards meerdere malen gebruikt.
In de middag campingspullen gekocht en in de avond zijn we gaan eten bij de Familie Bire en zijn daar 3 nachten blijven hangen. Zo hebben wij daar ook kerstavond doorgebracht met de hele familie; buiten geborreld, heerlijk gegeten en om de kerstboom gezeten om alle cadeaus uit te pakken. Heel anders door de warme temperatuur, maar het voelde toch als kerst.


We wilde nu echt de natuur en echte Australië in, dus zijn we op 1ste kerstdag vertrokken om aan onze reis te beginnen. We hebben een mooie plek gevonden in de middle of nowhere om de rest van kerst door te brengen. Kangaroo biefstuk op een eigen vuurtje met wijn was ons kerstdiner. Een aparte ervaring evenals onze NYE die wij ongeveer op dezelfde manier hebben doorgebracht. Kampvuur maar dan met bubbels in de middle of nowhere op een bushcamping (de meeste van deze hebben alleen wc en dit zijn dan gaten in de grond).


Inmiddels ben ik verplaats naar t kampvuur, zodat ik t eten in de gaten kan houden.


We zijn nu 2 weken aan het kamperen en het gaat steeds beter. Het geluid van de kookaburra bij het slapen gaan en het wakker worden is geweldig. Het is een soort gelach. Je zou eerder denken dat het een aap is ipv een vogel. Je moet het maar eens googlen (geluid kookaburra).
We krijgen tips van mensen op de campsites die al jaren kamperen, zodat wij weer wat leren en makkelijk lekkere gerechten kunnen bereiden op het vuur. Volgens de Aussies moeten we nog wel veel gereedschap kopen. Een beetje Aussie die veel kampeert heeft echt alles bij zich van kettingzaag tot buitendouche tot alle potten en pannen voor op t vuur aan toe.


Naast kamperen hebben we natuurlijk meer gedaan. Zo hebben we veel wandelingen gemaakt in de National Parks als Cathedral Range , Lake Eildon, Mt Buffalo, Mt Buller, Yarra Ranges en Great Alpine (allen in de staat Vicoria). Tijdens deze wandelingen komen we veel natuur tegen, vooral in de zin van flora. Hoewel we al wel 2 slangen, 4 kangaroos en meerdere koala`s hebben mogen ontmoeten.
Het landschap gaat van loofbomen naar naaldbomen en terug. Heel divers tijdens een wandeling, die soms tot 5 uur zijn, kom je altijd verschillende omgevingen tegen. Dan hebben we het nog niet eens over de gebieden die wij zien wanneer wij in de auto zitten en de slingerende wegen afstruinen. Ze hebben in Victoria veel `snelwegen` die door de bergen gaan. Je mag er gewoon 100km/h maar vaak is 40 km al te hard om een bocht te kunnen halen. Gelukkig staat bij iedere bocht een bord. Ook staat het aangegeven als wij het asfalt verlaten voor een gravelweg die meestal naar onze camping leidt.


We trekken ons natuurlijk niet helemaal terug in de natuur, want dit land heeft ook steden en dorpen met geschiedenis. Alleen is een gebouw hier al oud als deze uit begin 1900 komt.
We zijn al geweest in Maryville (dit dorp is in 2009 door bosbranden helemaal weggevaagt), Alexandra, Mansfield, Wangaratta, Beechworth en Bright. Vooral van Beechworth waren wij gecharmeerd. Het is net als vele andere een goudmijnstadje, met 1 hoofdstraat waar alles gebeurt, maar de sfeer die hier hing was relax. Ze hebben hier Ned Kelly (de bekendste crimineel uit Aus), ter dood veroordeeld. We zijn in zijn cel geweest waar hij heeft gezeten en hebben zijn eigen gemaaket harnas gezien. Hij heeft eigenlijk niet eens veel had gedaan, maar 3 mensen politieagenten vermoord en wat roofovervallen. Dat je daar al bekend mee kon worden in die tijd. Dus hier zijn wij dan ook 3 dagen blijven hangen. Hierna zijn we 4 dagen gebleven in de omgeveing van Bright. Niet dat Bright zo super was maar vooral onze kampeerplek. Aan een rivier met allemaal leuke mensen om ons heen, waarmee we `s avonds om het kampvuur zaten. Zwemmen en wassen in de rivier was een luxe daar. Meestal kamperen we 2 á 3 nachten op een bushcamping om vervolgens op een echte camping te staan om te kunnen douchen. Klinkt voor sommigen zwaar, maar het buitenleven is ontspannen en zeker de plekken waar we nu terecht komen. Victoria is een mooie afwisselende staat, met zelfs 4 seizoenen. We kunnen niet wachten tot we de andere 6 staten gaan verkennen.


De 10de hebben we afgesproken met de fam. Bire nabij Lakes Entrance waar zij een huisje hebben gehuurd. Met hen zullen wij 4 dagen optrekken aan de zuidkust. Daarna rustig terug naar Melbourne. Het is maar 4 uur rijden, maar wij willen er ongeveer één week over doen. Er is genoeg te zien, dus dat moet goed komen.
Naast deze plannen ben ikzelf nog bezig om werk te vinden tijdens de periode dat Elke haar fam over is. Het zoeken wordt wat moeilijk gemaakt doordat ik geen werkvisum heb gekregen, omdat ik deze mijn eerste trip reeds heb gebruikt. Ik wil namelijk graag ervaren hoe het werkende leven is in Aus. Het land zelf heeft iets in mij los gemaakt, maar vakantie vieren en werken in een land is heel anders. Daarom wil ik deze ervaring ook hebben van Aus.


Hopelijk hebben jullie weer kunnen genieten van onze ervaringen en belevenissen. Check vooral de foto`s, want het is hier schitterend.


Cheers,


Pieter (+61414068170)


Elke (+61410954898)

---

Saigon, Mekong Delta and Cambodia

Saigon, Mekong Delta and Cambodia,

Alweer een update, hoor ik jullie denken! Die twee die weten wel wat schrijven en foto's maken is. Tja, dat krijg je met zoveel belevenissen. Het is lastig iedereen persoonlijk op de hoogte te houden dus voor ons is dit de meest makkelijke manier om onze verhalen te vertellen.

Eind november heeft Pieter een lang verhaal geschreven over alles dat we meegemaakt hebben in Midden- en Zuid-Vietnam. Hij heeft het verhaal geschreven op een mooi plekje aan het strand, dit keer mag ik het doen vanaf een vliegtuigstoel richting Australië. Helaas heeft Qantas de vlucht overgezet naar Jetstar, wat een minder luxe vliegtuig opgeleverd heeft. Geen films en tot zover nog geen eten in het vooruitzicht. Een mediasetje is te huur voor 15 dollar en dat is toch best veel aangezien wij een duur Australië in het vooruitzicht hebben. Op dit moment staat de Aus. dollar er niet goed voor en de voorspellingen zijn nog erger. We hopen dan ook dat we rond kunnen komen.

We kijken erg uit naar Australië, nog 8 uurtjes en dan landen we op Melbourne Airport. Voor beiden is het natuurlijk op een andere manier. Moet zeggen dat mijn verwachtingen erg hoog liggen na alle verhalen en foto's die al voorbij gekomen zijn. Ben dan ook erg benieuwd hoe ik het zal ervaren. Pieter kan niet wachten en zal na 5 jaar dromen zijn 2e thuisland weer zien! Zijn we allemaal eindelijk van het gezeur af, haha.

Eind november zaten we dus in Mui Ne aan de Vietnamese kust. Na deze ontspannen dagen aan het strand zijn we de hectiek van Ho Chi Minh City ofwel Saigon ingedoken. Een levendige stad met grote hotels, chique restaurants, een backpackers area en een koloniale uitstraling met herkenbare Franse elementen in de wegenstructuur en bebouwing. De omgeving van Saigon heeft erg te lijden gehad onder de Vietnamoorlog. Het oorlogsmuseum en de Cu Chi tunnels hebben ons een goed beeld gegeven van deze rampzalige tijd. De bevolking is zwaar getroffen door de jaren van Amerikaanse bommenregens en eigenlijk alleen al hun aanwezigheid. De Cu Chi tunnels lieten de leefomstandigheden van de Vietcong zien. Het smalle tunnelstelsel van wel 200 km lang is deels verbreed en verhard voor toeristen. Je kunt een deel van het traject zelf doorlopen, zo'n 100 meter, en voor lange mensen was dit kruipen. Het gaf een claustrofobisch gevoel en een aantal van de toeristen haakten al na een paar meter af. Pieter heeft het gehele deel doorgekropen en ik ben halverwege gestopt. Ik liep voorop in de tunnel en vond het wel mooi geweest. Wij vonden het een bijzondere ervaring. In het oorlogsmuseum in Saigon waren vele foto's te zien van verminkte en overleden personen. Gruwelijk beelden die in Nederland niet snel tentoongesteld zouden worden. De nasleep van de oorlog duurt nog voort. Alle chemische middelen hebben nog steeds effect op de bevolking. Dit is te zien aan de vele gehandicapte mensen die ledematen missen, meestal doordat hun ouders voor hun geboorte in contact zijn gekomen met de chemicaliën. Al met al erg indrukwekkend. Ik vraag me nog steeds af wat er door de hoofden van de Amerikaanse toeristen gaat bij het zien van al dat leed. Een leuk ding om te noemen is dat we in Saigon geluncht hebben met Frederiek een oud-teamgenootje van HDM die daar nu al een aantal maanden woont en werkt.

Na Saigon zijn we met een 3 daagse toer via de Mekong Delta naar Cambodja afgereist. Deze regio staat metname bekend om zijn floating markets. Onze verwachting was dus ook hoog. Na een aantal leuke bezoekjes aan o.a. fruitgaarden, een ricepaper fabriek, een lokale snoepjesmakerij en een boottrip was de floating market wel een beetje een tegenvaller. Het was niet zoals op de plaatjes, snik!!! Grote boten van boeren en handelaren, handelden in groenten en fruit en niet de kleine bootjes met oude Vietnamese dametjes zoals we verwacht hadden. Nouja, je kan niet alles hebben... Nog leuk om even te vertellen is dat we een python om onze nek gehad hebben (zie foto's). Hij was een beetje gedrogeerd, maar dat was opzich wel prettig. Nacht een verbleven we bij een homestay in een klein dorpje. De eigenaar had een aantal bamboo hutten langs het water staan waar we lekker primitief, maar met een goed bed konden slapen. De avonden bij een homestay met andere toeristen zijn altijd erg gezellig. Er staan altijd biertjes en frisjes in de koelkast en er valt genoeg te bepraten over mooie bestemmingen, reisplannen en de lokale vreemde gewoonten. Deze trip eindigde in Cambodja na een lange boottocht van wel 8 uur op houten bankjes. Dit is weer eens een ander manier om de grens over te steken. Geen lange rijen bij het douanekantoor, maar gewoon even aanmeren, stempeltje halen en weer door.

Phnom Penh was de eerste stad die wij aandeden in Cambodja. Wij hadden hier afgesproken om een drankje te drinken met Dorien. Geertje en Pieter hebben Dorien vijf jaar geleden ook ontmoet in Australië. De wereld is soms klein als je reist. Het was er gezellig en we zijn goed bijgepraat over de Cambodiaanse gewoonten en plekken die we moesten bezoeken. De grootste trekpleister ligt iets buiten Phnom Penh en is een van de overblijfselen van de Rode Khmer periode; de killing fields. Dit bezoek heeft de meeste indruk gemaakt tijdens onze reis zover. Op deze plek zijn vele mensen vermoord op de meest gruwelijke wijzen die je je maar kunt voorstellen en eigenlijk nog heel recent (tot 1979). Vaak zonder reden en met hele families tegelijk werden er in totaal 3 miljoen mensen vermoord in 3 jaar tijd. De brute moorden worden beschreven in een museum dat gebouwd is op deze gruwelijke plek. De moordenaars waren vaak 12 jarige 'kinderen' die geindoctrineerd waren onder het regime van Pol Pot. Het meest pijnlijk waren de kuilen/massagraven en het zien van resten van kleding op de paden die tijdens het regenseizoen omhoog zijn gekomen. Naast de kleding zijn er ook tanden en kiezen te vinden, hier loop je gewoon tussendoor. Op dit moment is het een rustige groene omgeving, waar de natuurlijk verdergaat, maar de resten een angstaanjagend gevoel geven. Na dit bezoek hadden wij geen zin meer om het gevangeniscomplex S21 in de stad te bezichtigen. Het was even genoeg.

Helaas hebben wij na ons lange verblijf in Vietnam Cambodja een beetje moeten inkorten. Gelukkig konden we wel drie dagen de tempelcomplexen van Angkor bezoeken rond Siem Reap. Dag 1 hebben we een fiets gehuurd en zijn we Angkor Wat en Angkor Thom afgegaan. Op de fiets ben je je eigen baas en gezien de financiën ook niet een hele verkeerde keus. Ben wel benieuwd of één van de lezers (die in Cambodja is geweest) een favoriete tempel had. Hoor het graag! Wij vonden Byron erg mooi en indrukwekkend, deze zijn we dan ook twee keer gaan bekijken. Op de tweede dag hebben we toch de Tuktuk genomen en zijn we rondgereden in de omgeving. Onze gids, die aangeraden was door Dorien, was een vriendelijk jongen die wel wat Engels kon praten. Hij heeft ons wat rustigere tempels laten zien en uitleg gegeven. Op de laatste dag zijn we lekker op een rustige plek nabij een tempel aan het water gaan zitten, boekje erbij en genieten van de schaduw (36 graden in de schaduw!). Moet zeggen dat je na 3 dagen aardig tempel-moe bent. Het is goed dat Azië er voorlopig opzit. In Siem Reap hebben we ook een concert bijgewoond die wekelijk plaatsvind om donaties op te halen voor een kinderziekenhuis dat opgezet is door de Zwitser Beat Bendtner. Deze arts in vanaf begin jaren 90 bezig met het leveren van gratis medische zorg aan Cambodiaanse kinderen. Zijn gehele organisatie leeft van donaties en giften. In dit land waar vaak sprake is van corruptie is dit een bijzonder iets. Op dit moment zijn er zo'n 5 ziekenhuizen met 2300 medewerkers. Deze Zwitser verzorgde de avond muzikaal met zijn chello (Beatochello is in Zwiterland erg bekend) en zijn verhaal over hetgene men bereikt heeft en wat er jaarlijks nodig is om dit draaiende te houden.

Voor onze bustocht terug naar Bangkok zijn we nog twee nachtjes in Battambang blijven slapen en hebben we een leuke rit op een bambootrein gemaakt. Het spoor in Cambodja wordt al een aantal jaren niet meer gebruikt en daar hebben de lokale boeren gebruik van kunnen maken. Op geknutselde wagentjes met een bamboo bodem en een motor als aandrijving rijden deze 'wagonnetjes' voor toeristen, maar ook om hun gewassen van het land te halen. (zie foto's). Dit was een leuke ervaring! Op dag twee hebben we ons rond laten rijden en zijn wat dorpjes, tempels en een kleine killing field afgegaan.

De Cambodianen zijn erg vriendelijk en een glimlach kan er altijd wel vanaf. Een klein minpuntje is dat ze graag een tuktuk ritje, sieraden, water, tekeningen, boeken, eten, massage of t-shirts willen verkopen. Ongehinderd kan je dus niet over straat. Mooi verhaal is dat Pieter iets te koop aangeboden kreeg van een klein meisje en nadat hij dit afgewimpeld had zij doorging met haar verkooppraatje; mocht zij de naam van de koningin, aantal inwoners, oppervlakte van Nederland en premier kunnen vertellen, hij dan wel wat zou kopen. Hebben we natuurlijk niet gedaan, maar zijn nog steeds nieuwsgierig of ze up to date zou zijn met onze nieuwe premier.

Het was weer fijn om terug te zijn in Bangkok, we hebben twee nachtjes overnacht bij Ray en Deirdre. We voelden ons wederom welkom. Eindelijk een bezoek gebracht aan het Royal Palace en een leuke fietstocht gedaan via het Nederlandse bedrijfje Co van Kessel (aanradertje). Het waren goede dagen, maar nu zijn we helemaal klaar voor Australië. Ik duim dat de turbulentie snel ophoud want dat typen is knap lastig.

Lees, hoor of zie graag snel weer iets van jullie. Fijne kerstdagen en een gezellige oudejaarsavond. Dit jaar geen kerstkaartjes, maar in gedachten zijn jullie bij ons ;-)

Dikke kus van Elke en Pieter

p.s. 1. Halverwege dit verhaal werd er eten rondgebracht voor de Qantasreizigers, dus ik klaagde te vroeg. Sorry!!!

p.s 2. De foto's volgen wat later, want de wifi punten zijn moeilijk te vinden.

Midden en Zuid Vietnam

Holla lieve lezers,

Het is weer tijd voor de 2 wekelijkse update om jullie op de hoogte te houden van onze avonturen. De vorige update was in Hué waar wij door de regen gedwongen werden om een update te schrijven. Nu zit ik aan het strand, zo'n 5 meter van de zee om deze update te schrijven. Dit is het leven!!!

De dag na het updaten van de website zijn we naar de Citadel van Hué gegaan. Eén van de hoofd bezienswaardigheden van Hué. Het was het verblijf van de keizers, maar net als andere gebouwen in Vietnam deels vernietigd tijdens één van de oorlogen. Hetgeen dat er nog stond of was gerestaureerd, was erg mooi en indrukwekkend. Wij dachten eens een andere entree te nemen dan de hoofdingang, omdat daar zeker alle toeristen zouden zijn, maar de poorten die op de plattegrond stonden waren allemaal gesloten, dus dat was veel lopen. We hebben hier 4 uur rondgelopen, terwijl je met tours ongeveer 1 uur krijgt. Wij als hollanders vinden dat natuurlijk zonde van het geld en ook een beetje zonde omdat je dan niet alles ziet ;). Toen was eigenlijk de dag alweer voorbij, nog ff lekker eten en het was alweer bedtijd.

We dachten een beetje uit te kunnen slapen, want reizen is immers erg vermoeiend. Op het programma stond het bezoeken van verschillende tombes met een toeristen bus. Wij hadden de Cidatel al bezocht, dus zouden later opgehaald worden. Echter werd het programma omgegooid en werden we toch om 8 uur opgehaald. Alleen jammer dat we dat pas 10 minuten van te voren te horen kregen. Flink haasten en niet ontbijten, maar toch op tijd klaar. We zijn echt door alle tombes van de diverse keizers geraced. Volgens mij hadden we de wereldkampioen snelwandelen als gids. Gelukkig konden we uitrusten als hij vertelde wat wij voor ons zagen en leuke feitjes. Wist je dat een keizer, maar één keizerin had. Echter had hij er wel diverse ´vriendinnen´ tot wel in de honderd. Daar had hij vaak ook kinderen bij. Goed voor de kinderbijslag!!! Je gaat wel als een dolle overal doorheen, maar door de uitleg begrijp je wel veel dingen die je ziet. Normaal is het foto´s maken van iets moois, maar nu is het ook begrijpen wat je ziet en waarom iets ergens staat. Het einde van de tour was een stukje met de boot over de rivier terug naar het centrum. Gelukkig was inmiddels het water gezakt, anders hadden we er met de boot nooit onderdoor gekund. Na deze vermoeiende dag, rennen achter de gids aan met een overload aan informatie, zijn we lekker bij de japanner gaan eten. Een heel menu voor 2 personen voor maar 12 euro. Kunnen ze in Nederland nog wat van leren! Daarna nog een paar cocktails (2 voor 2 euro) gedaan en gaan poolen. Volgende dag vroeg het bedje uit, zodat we nog even naar de markt konden voordat onze bus vertrok richting Hoi An. Leuk zo´n markt waar je als enige toerist loopt. Iedereen spreek je aan en is je beste vriend, ook moet je overal oppassen om je hoofd niet te verliezen door een strak gespannen koortje. We hebben hier een nieuw horloge gekocht, omdat we getest hebben dat zwemmen met horloges uit Thailand niet echt handig is.

In het begin van de avond zijn we gedropped voor een hotel in Hoi An. Iemand van het hotel stak zijn arm omhoog en ineens was dat de laatste stop, terwijl het busstation verder richting het centrum was. We werden meteen aangesproken of wij niet in dit hotel wilde blijven. FF de prijs checken. $13 incl. ontbijt, gratis gebruik van fietsen en een zwembad, maar wel verder (700m) van ´t centrum. Andere plekken waren $8, volgens de LP en dan zonder ontbijt en zwembad, dus we hadden een deal. 700 meter is toch wel ver om te lopen kwamen we al de eerste keer achter, maar het oude centrum met gekleurde lampionnen en bijna volle maan maakte dat wel weer goed. De volgende dag vroeg t bed uit voor de stadswandeling uit de LP. Deze stadswandelingen zijn geweldig, want je loopt een rondje (tot soms 4 uur) en langs alle bezienswaardigheden en met een soort van uitleg. Hoi An is de stad van de tailors, je kan hier alles laten maken qua kleding. Dus na 2 bochten en een paar keer tailers negeren, zijn we toch ergens naar binnen gelokt. FF kijken dachten wij. Nou mooi niet gelukt. We hebben 1 pak, 1 extra pantalon, 2 overhemden en 2 jurkjes gekocht voor $185. Het voelde goed en de prijzen klopte met wat we gehoord hadden van andere mensen, dus waarom niet. Ik moet toch weer solliceren als is terugkom. Ze hebben alles opgemeten en de volgende dag om 11 uur mochten we weer komen om te passen. In Nederland kan het wel eens langer duren, heb ik gehoord!!! Weer verder met de stadwandeling. Deze ging langs tempels, oude huizen en pitoreske straatjes. In de middag zijn we met de gratis fietsen van het hotel naar het strand gegaan. Daar lekker gelegen en gerelaxt met niemand om ons heen. Vervolgens toch even naar het toeristische strand gegaan om te kijken hoe het er daar was. Het leek wel Scheveningen op de warmste dag van het jaar. Goede keuze van ons om naar een ander, verder weg gelegen, strand te gaan.

Volgende dag was spannend, want we gingen onze nieuwe op maat gemaakte kleren passen. Het zag er goed uit en ze zaten als gegoten. Nog een paar kleine aanpassingen en om 15.00 uur mochten we weer terugkomen. In de tussentijd maar gaan fietsen en lunchen. Lunch was ook weer een belevenis. We zijn ergens gaan zitten waar alleen maar locals waren en dus ook geen menukaart. Er werd voor ons besloten dat wij Chao Lao gingen eten. Dit is één van hun locale gerechten en hadden we overal al zien staan. Het was heerlijk en we hebben het inmiddels als vaker gegeten. Iedereeen in het restaurant bestelde iets anders, dus wij maar wijzen en kregen ook een bordje met hele kleine mossels en een soort cracker. Ook dit was weer lekker om te eten. Met drankjes koste dit ons 4 euro.
Weer kleren passen en ze zaten perfect. Ik heb mijn kleren opgestuurd naar NL, maar Elke kan niet wachten en gaat ze alvast dragen. We wisten niet zeker of alle kleren op tijd klaar zouden zijn de zijn we nog een dagje gebleven. Dagje van relaxen, eten en drinken. Hier zijn wij inmiddels meesters in geworden. ´s avonds in de sleeperbus gestapt. Heerlijk een iets te kort bedje waar je net je benen niet in kwijt kan en maar blijft draaien om de perfecte houding te vinden. Helaas was deze er niet. Heb toch zeker 2 uurtjes kunnen slapen tijdens deze 11 uur durende rit. Maar er was genoeg te beleven in de bus. Een volle bus kan gewoon nog voller. Je kunt namelijk gewoon mensen onderweg oppikken en ze op de grond laten slapen tot de grond ook vol ligt. Wanneer dit spectakel voorbij was, was er altijd nog de buschauffeur die alles van de weg duwt met gebruik van grootlicht en de toeter. Zo kon ik natuurlijk helemaal niet slapen. Maar het ligt toch echt aan mij, want Elke heeft gedurende deze rit heerlijk liggen slapen.

Nha Trang, gelegen aan de kust, was onze volgende bestemming. Na een tip van mijn neef, die ongeveer 1 week voor ons uit reisde, hebben we een goede plek gevonden met allemaal goedkope hotels. Hier zat wel wat voor ons bij. Het doel van deze plek was om te gaan duiken. Elke wilde hier haar duikbrevet gaan halen, maar met zicht van 6 meter zijn er betere plekken te bedenken. De week die wij hier door zouden brengen hebben wij dus maar ingekort naar 3 dagen. De dag van aankomst hebben we de stad te voet verkend. Leuke stad, maar door de weinig toeristen weten alle verkopers je te vinden, zelfs als je in een restaurant zit te eten. Dat is nu echt irritant. Tijdens onze wandeling over het stand kwamen wij 3 europeese exchange studenten uit Hongkong tegen die wij ook al in de bus ontmoet hadden. Hiermee ff een drankje, hapje en weer drankje gedaan. Twee van deze locaties waren weer tips van mijn neef. Bedankt Bart!!!
Met de pijn in onze voeten van de dag ervoor hebben we maar fietsen gehuurd om de verder gelegen delen van de stad te verkennen. De Cham towers waren ons eerste doel. Dit is een hindoeïstisch tempelcomplex uit de 9de eeuw. Weer heel anders dan een boeddistische tempel of kerk. De volgende stop was de Spa. Dit hadden wij wel verdiend, vonden wij als fietsers tussen alle luie toeristen op scooters. Hier hebben wij als varkentjes in de modder liggen rollen. Om de modder weer van ons af te krijgen, hebben wij een hotwater shower, mineralwater bath en diverse zwembaden geprobeerd. Het water uit deze baden was allemaal afkomstig van de aanliggende hotwater spring. Lekker zo'n middag. In de avond zijn we gaan eten bij een restaurant waar je een eigen bbq kreeg, dus konden we eindelijk weer eens zelf ons eten bereiden. Back to basic!!!

Na een korte rit van 4 uur kwamen we aan in Dalat, een dorp gelegen in de bergen. Het was hier een stuk kouder en we moesten zelfs ons trui aan in de avond, maar beter dan handschoenen en sneeuw :). Hoe bevalt het jullie? Ligt het hele land alweer plat. Geen treinen, lange files. Moet zeggen dat ik dat nog niet mis. Maar ik gun jullie een witte kerst en sinterklaas. In heel Vietnam kun je Dalat wijn kopen, maar er is in Dalat geen druif te vinden. Ze hebben daar wel hele dalen vol met kassen gevuld met bloemen en groenten. Tevens hebben ze overal koffieplantages, maarja daar maak je geen wijn van. De druiven worden ergens in dezelfde provincie geteeld, maar niemand heeft ons nog kunnen vertellen waarom het dan Dalat wijn heet. Die dag hebben we de stad verkend, tempel en crazy house (soort Gaudi-achtig huis) en een rondje om het meer gelopen. Alleen jammer dat er geen water in stond. Ze willen een nieuwe brug bouwen, dus hebben ze het hele meer drooggelegd. Dat ziet er dus niet hetzelfde uit als alle foto's die je ziet. 's avonds hotpot gegeten op een plein waar overdag niets is, maar in de avond allemaal restaurants zijn. Tijdens het eten zagen we allemaal mensen een warm drankje halen bij een verkoopstand. Lekker warm dacht ik, en altijd in om wat nieuws te proberen, heb ik mij eraan gewaagd. Er waren 3 smaken, aangezien mijn Vietnamees niet zo goed is, heb een er maar 1 gekozen. Toen de vraag kwam of ik er suiker in wilde, was het duidelijk voor me dat het geen vanille smaak zou zijn. Het was dus gewoon een maisdrankje met soort van melk en dus suiker. Om het netjes te zeggen, was het niet echt mijn ding. Ook de cake die ze verkocht was niet helemaal hetzelfde als thuis. Beetje droge meuk. Na het eten tot 12 uur waker gebleven, omdat mijn broer jarig was en ik de eerste wilde zijn. Met 6 uur tijdsverschil is dat best makkelijk.
We wilden de omgeving gaan verkennen, maar in de bergen hadden wij geen zin om te fietsen. Het werd dus een schakelscooter. Ze rijden hier heel anders dan wij gewend zijn, zoals jullie al op de foto's gezien kunnen hebben. Als je eenmaal deelneemt aan het verkeer is het veel makkelijker dan het lijkt. Gewoon beetje toeteren als je iemand inhaalt en als je een bus hoort toeteren achter je dan ga je een beetje opzij. Het lastigste is wel als er een tegenliggende vrachtwagen/bus op jouw weghelft rijdt en dan begint te schijnen met zijn groot licht. Zou dat betekenen dat ik de berm maar in moet of bedoelt hij 'wees maar niet bang ik rem een beetje af en wacht netjes tot ik echt kan inhalen en niemand hinder hierbij'? Nou het is dus het eerste antwoord. De scooters zijn hier toch meer gewend, want we hebben veel op modder en gravelwegen gereden en dan ook nog heuvel op. Ze kunnen dat gewoon aan. Zie ik ze in Nederland nog niet doen. Oja, daar hebben we geen heuvels. Borden hebben ze ook niet echt, dus na een bijna lege tank en een tijd op een weg van lossen stenen of modder zijn we maar omgekeerd. Gelukkig konden we onderweg nog ergens in de middle of nowhere benzine kopen voor 0,40 cent per liter. Das even duur als 1 theedrankje. In de steden is het alleen wel duurder, daar betaal je al gauw 0,80 euro per liter. Om de dag goed af te sluiten, hebben we weer een trekking geboekt voor de volgende dag en hebben we de Dalat wijn geprobeerd bij het avondeten. Het is een oké slobberwijn, maar niet veel soorten smaak te herkennen.
Er hadden zich geen andere mensen voor de trekking aangemeld dus hadden we een privégids. Een 16km lange wandeling door koffieplantages, over bergen, wankelende bruggen en door dorpjes. Door de hoogte van het gebied groeien hier dennenbomen en rook het naar de veluwe. Alleen met heuvels die af en toe toch te steil waren om in één keer te trotseren. We hebben regelmatig van het uitzicht genoten en als we dan toch stil stonden ook maar weer even op adem gekomen. We hebben bovenop een berg geluched met een heel mooi uitzicht. We hebben veel te horen gekregen van de de gids en weten nu meer van de omgeving, de minderheden in de bergen en het land met haar gewoontes.

Na een flinke twijfel hebben wij een ticket gekocht voor de bus naar Mui Ne. We waren aan het twijfelen of dit de mooite waard was, want we hebben diverse verhalen gehoord over dit dorpje. Het zou mooi weer worden, dus rond lunchtijd waren wij in Mui Ne. Daarna hebben we het strand gepakt om aan onze kleur te werken om vervolgens alvast een stukje Australië te proeven. Krokodil stond op de menukaart, dus toch maar even proberen.
De dag erna stond er weer een scooter voor ons klaar om de omgeving te verkennen. In de omgeving zijn rode en witte zandduinen als toeristentrekker, naast het kite-surfen. Jammer dat het te duur is, want het zou leuk zijn om een keer te proberen. Na het zien van de rode duinen langs de weg de scooter aan de kant gezet en het rode zand in. Fijn om de eerste voetstappen in maagdelijk zand te zetten. Naar boven klimmen in zacht zand is best lastig, maar je kunt dan wel weer ver springen als je naar beneden springt. Hier hebben we 5 mensen ontmoet die een motor hebben gekocht zonder er ooit op gereden te hebben. Zij toeren door Vietnam. Samen zijn we naar de witte duinen gereden en onze scooter ging goed mee en mijn rijkunsten door de modder werden weer op de proef gesteld. Het was namelijk weer gaan regenen. Lekker als je voor de zon naar het stand gaat. Als je eenmaal nat bent, maakt het allemaal niet meer uit en dan is het gewoon doorrijden. De witte duinen waren erg mooi en ook hier hebben we met z'n allen vergesprongen en leuke foto's gemaakt. Daarna een welverdiende lunch gegeten en een chocoladecakeje die niet droog was. In de avond hebben we krab gegeten, omdat ze ons zo lief aankeken dat we ze daarom niet konden weerstaan. Naast onze tafel zat een Russisch echtpaar te eten en voor de rest waren het alleen maar Vietnamesen in het restaurant. Dat werd dus socializen met de Russen. Alleen wel lastig omdat zij geen engels spraken en ons Russisch nog slechter is dan ons Vietnamees. We hebben het toch 1,5 uur volgehouden en het was best grappig. Misschien gaan we vanavond nog ff een drankje met ze doen. Daar stonden zij namelijk op. Maar hebben we wel een adres om langs te gaan als wij Rusland op onze planning hebben. We zullen zien.
Morgenochtend de bus naar Saigon en vandaag nog op het strand liggen.

In de vorige update stond dat wij aan het puzzelen waren met onze planning. De planning ziet er nog bijna hetzelfde uit als op de website en we blijven niet langer in Azie, omdat we cd vlucht niet kunnen verzetten. Binnenkort zullen we alle vluchten op de website updaten. Dan kunnen jullie de dag dag wij terug komen in jullie agenda zetten :).

Hopelijk hebben jullie weer genoten en maken de foto's de verhalen duidelijker. Wij horen ook graag hoe het met jullie gaat, dus laat even wat horen als je dat wilt.

Ik ga nu het strand op, Groetjes

Pieter en natuurlijk Elke.

Noord Vietnam

Hallo vrienden, familie en trouwe volgers,

Er staat weer wat nieuws op de weblog van Pieter en Elke! Deze keer is de eer aan mij (Elke) en zal ik jullie bijpraten over hetgene we de afgelopen 2 weken beleefd hebben in het noordelijke deel van Vietnam.

Na een fantastische tijd in Laos hebben we onze spullen gepakt en zijn we richting Vietnam afgereist. Laos zien wij als een land met een opkomend toerisme en nog ongeschonden authentieke dorpen en cultuur. Een land waar de toeristenprijzen nog enigszins laag liggen. Natuurlijk zijn de topattracties overspoeld met westerlingen die hun plaatjes willen schieten en alles willen opsnuiven, maar nu we de vergelijking met Vietnam kunnen maken, zijn er zeker verschillen. Het massatoerisme heeft Vietnam ontdekt en dit is vooral te merken aan de georganiseerde tours (Fox reizen doet hier goede zaken) en vele hotels/guesthouses die metname in de steden twee a drie maal zo duur zijn als in de kleine plaatsen. Begrijpelijk is het wel dat er zoveel toeristen deze kant opkomen. Net als wij is iedereen onder de indruk van alle historie en het grote aanbod van tempels, musea, bergdorpen, bergvolkeren, markten en mooie uitzichten.

Nou, dan zal ik maar eens alles vertellen over wat wij meemaken en welke plekken wij bezocht hebben. Laten we eens beginnen met onze vervoersmiddelen! Helaas rijden er hier geen intercity's en streekbussen zoals wij die kennen. Het vervoer gaat wel per bus, boot en trein, maar dan op het tempo stadsbus. Als voorbeeld: de bus van Dien Bien Phu (voor de historici onder jullie; het slagveld waar de Fransen een pijnlijke nederlaag hebben geleden en Vietnam voorgoed kwijt raakten) naar Sapa deed 8 uur over een afstand van 180 km. De chauffeur hield het gas er goed op, maar dit was metname om de stijle hellingen te nemen op de offroad 'snelweg'. Op deze lange tocht zijn we toch zeker 20 x gestopt om vrouwen, kinderen, scooters en zakken met voedingsmiddelen te lossen. De lokale bussen worden als vrachtwagen gebruikt en je moet niet raar opkijken als er een zak met rijst onder je voeten wordt geschoven. Voor Pieter erg lastig aangezien zijn knieën het al zwaar te voorduren hebben tussen de nauwe bankjes. We proberen dan ook vroeg bij de bussen te zijn om zo het beste plekje te bemachtigen. Dit is aardig lastig aangezien de bussen die wij in het noorden hebben genomen best vroeg vertrokken (ongeveer 05.30 uur). Voor de rest van de reis hopen we regelmatig de nachtbus te nemen. Met deze bus kan je redelijk comfortabel liggend reizen.

Het was nog een hele belevenis om de grens van Noord Laos naar Vietnam over te gaan. Volgens de reisgids (Lonely Planet) is deze route een niet veel gebruikte overgang en moet je het met een aantal tussenstops doen. In vorig verslag schreef Pieter dat we deze tocht vanuit Luang Namtha gingen beginnen. Vanuit daar zijn we naar een grensdorp gereden waar we een nacht moesten verblijven tot de veerpont in de vroege ochtend zou vertrekken. Op deze plaats werd het een beetje spannend, want aan de andere zijde van de rivier zou de bus rond 5 uur in de ochtend vertrekken. We waren vroeg uit de veren om hem niet te missen en ons te melden bij de veerpont die nog onbemand was. In het donker is het toch allemaal iets waziger dan overdag en vooral als je niet precies weet hoe en wat. Gelukkig rijden de bussen over het algemeen gewoon volgens schema dus klommen we de bus in tussen de locals die uit donkere hoekjes en gaatjes tevoorschijn kwamen. De bussen zouden regelrecht uit het Oostblok ingevlogen kunnen zijn, maar zijn allemaal voorzien van een flatscreen en dvd speler. Hier wordt gretig gebruik van gemaakt. Zodoende zijn we ook op de hoogte van alle nationale helden op muziekgebied. Op standje LOUD worden er videoclips afgespeeld met onschuldige liefdesverhalen en popperige zangers en zangeressen. Een hele ervaring met de afgrond naast de bus en meezingende Vietnamezen in de bus. De grens over ging heel soepel! Zelfs onze temperaturen werden opgemeten door een douanier. We hebben wel even een klein dansje gedaan toen we op Vietnamees grondgebied stonden. Alle heisa en serieus uitziende douanebeambten maakten ons toch wel een beetje zenuwachtig. De eerste stad die we aandeden in Vietnam was Dien Bien Phu. Historisch een hele bijzondere plek, maar als stad eentje om snel weer te verlaten. De tocht naar het Noordelijk gelegen Sapa heeft ons een hele dag gekost, maar was zeker de moeite waard. De route die de bus nam, staat aangeschreven als een prachtige route door berggebied. Het gebied rond Sapa is een beetje te vergelijken met de Alpen. De Fransen gebruikten dit dan ook als oord om tot rust te komen. Dit toeristische stadje draait voornamelijk op trekkings en de markt waar de lokale bergdorpen hun waren verkopen. Helaas is dit metname op het toerisme gericht, er worden dan ook alleen armbanden, tassen, sjawls en t-shirts verkocht. Vooral het merk The North Face wordt hier op vele manieren gekloond zoals tassen, schoenen, jassen etc.

In Sapa hebben wij een twee daagse trekking gedaan met een homestay. Dag 1 begon een beetje genant, want alle toeristen liepen in colonne het dorp uit omringt door vrouwen in traditionele kleding uit de bergdorpen. Ze deden allemaal een social talk om in contact te komen met de toeristen. Handig van ze om later wat souveniertjes onder de neus te schuiven. Ik moet zeggen dat ik erg blij was met deze dames. Ze hebben me meerdere malen ondersteund bij het op blote voeten oversteken van riviertjes en wanneer ik weer eens mijn balans verloor bij het lopen over de dammetjes van de rijsvelden. Ik werd wel vies aangekeken toen ik voor de 20^{e keer negatief antwoordde op de vraag of ik iets van ze wilde kopen. Na de lunch waren ze dan ook allemaal verdwenen. Het heeft ons wel wat mooie foto's opgeleverd! Met een groep van 8 personen verbleven we in een soort van boerenschuur om daar te eten en te slapen bij een lokale familie. Naar onze mening was dit iets te toeristisch opgezet, want meekijken in de keuken was er niet echt bij, we werden ook pas bij het eten voorgesteld aan de broer en zus waar we verbleven. Massatoerisme, je ontkomt er niet aan!}

^{Vanuit Sapa zijn we met de nachttrein naar Hanoi gegaan. Erg makkelijk en kwamen 's ochtend vroeg aan dus konden direct de ochtend gymnastiek meemaken waar Hanoi zo beroemd om is. Bijzondere gewaarwording om rond 05.30 uur de straten en paden rond het meer in de stad vol met sportende mensen te zien. Van jong tot oud staat te badmintonnen, is aan het wandelen, doet mee aan een groeps yoga of jazzballet. Vooral de oudere dametjes en heertjes die op hun eigen manier rekken en strekken, zijn leuk om naar te kijken. In Hanoi hebben we lekker de toerist uitgehangen en alle topattracties, zoals het mausoleum van Ho Chi Minh en het legermuseum, bezocht. Tevens hebben we hier een tour naar Halong Bay geboekt, de beroemde limestone eilanden voor de kust die menig zeeman gek heeft gemaakt.}

^{Gelukkig is het op het moment geen hoogseizoen in Vietnam en dat was wel prettig voor deze trip. In Halong Bay wordt er dagelijks door honderden toeristenboten uitgevaren om de prachtige eilanden te bekijken. Helaas was de eerste dag een donkere grijze dag, dus konden we geen mooie foto's maken, maar gelukkig was de tweede dag zonnig en windstil. Daarnaast werd onze trip geupgrade wat beter eten en een betere boot opleverde. Er was naast het bezoek aan een hele mooie grot ook tijd om even te kajakken en een duik te nemen. De boot waarop we verbleven was mooi en nieuw met tevens een karaokeset! Hier moest natuurlijk niemand iets van hebben totdat er voldoende bier gedronken was en iedereen zijn/haar nummertje even wilde doen. Deze hilarische avond die afgesloten werd met een mooie sterrenhemel! Op de tweede dag zijn wij afgezet op Cat Ba Island. Dit is een heel ontspannen eiland waar je lekker kan relaxen op het strand, maar ook wandeltochten kan maken door het national park. Dit hebben we beiden gedaan, dus we zijn nu vol energie om de steden Hué en Hoi An aan te doen.}

^{Vandaag zijn we aangekomen, na een 16 uur durende busrit, in Hué na een tussenstop in Haiphong. Helaas reden we het slechte weer tegemoed. De straten staan hier blank en ook de rivier is overstroomd. Vandaag dus maar even een dagje om de website te updaten en onze jaarplanning maar eens vast te zetten. Vanaf gisteren kunnen we alle data voor de vliegtickets vastzetten. Dit kan namelijk maar 11 maanden van te voren. Onze korte termijn planning is een beetje in de war geschopt aangezien de vliegtickets naar de Fillipijnen, waar we met kerst en O&N wilden verblijven, erg duur zijn. Daarnaast komt ook nog eens dat de tickets naar Australië volgeboekt zijn in onze prijsklasse tot eind februari. De datum staat nu op half december dus waarschijnlijk zullen we ons eraan moeten houden. Luxe probleem? Ik denk het wel! Hoewel we wat langer in Azië wilde verblijven om wat geld te besparen. Australië is namelijk op dit moment erg duur. Wij gaan even puzzelen en jullie horen meer in ons volgende verslag.}

^{Nog even een kleine aanvulling op ons verslag van de vorig keer; we willen iedereen bedanken voor de financiële bijdrage aan de Gibbon Experience. Het geld dat we gekregen hebben van familie en vrienden hebben we gebruikt om deze mooie ervaring op te doen. Een deel van het geld dat je betaald voor de experience gaat naar het behoud en de bescherming van de leefomgeving van de Gibbon in het ... Park. Zie de website voor meer informatie.}

^{Oja, en wat ik ook nog even kwijt wil;}

<sup>- Vietnamezen zijn echte viespeuken, ze spugen en roggelen gewoon voor je voeten;
- Sommige Vietnamezen gooien hun afval gewoon overboord de zee in;
- Ze houden veel van voetbal; Pieter leert nog wat!
- Een oud dametje heeft 3 uur lang aan mijn haar geplukt tijdens een busreis;
- Vietnamezen plassen in alle hoeken, standen, plaatsen en graag in het openbaar. Man of vrouw
datmaakt niet uit, maar vooral graag in het zicht!
- Ze zijn erg behulpzaam, zelfs als ze geen engels spreken;
- Vietnamezen kunnen goed koken, hoe zuidelijker hoe beter het eten wordt.
- We vinden het erg leuk dat jullie reageren op onze weblog, blijf dat vooral doen!

Groeten van Elke, maar ook Pieter niet te vergeten!</sup>

Laos 2.2, Gibbon Experience

Part 4, Gibbon Experience

De bus hadden we gehaald en na 12 uur slapen kwamen wij aan in Huay Xai, de basis van de Gibbon Experience. Hier hadden wij van tevoren al veel over gehoord en gelezen. Maar ook verhalen van mensen onderweg waren alleen maar positief. We haddden er dus weel zin in. Het dorpje stelde niet veel voor (de enige reden dat de mensen hier komen is de Gibbon Experience of om de grens met Thailand over te gaan, dus maar beetje rondgelopen, wat spullen gekocht en optijd ons bed opgezocht.
De grote dag brak aan; om 8.00 uur moesten we verzamelen en zaggen we onze 6 andere groepsgenoten, Elin en Amanda (S), Carol en George (UK), Katharina en Fabian (D), voor de komende 3 dagen. Na een instructievideo en uitleg over de Gibbon en het National Park de pick-up truck in, 4 in de auto en 4 achterin de bak voor een rit van 2 uur over soort van geasfalteerde weg. Dit viel allemaal nog wel mee vergeleken met volgende stuk van een uur over een moddder weg. Deze ging heuvel op en af en gat in gat uit. Goed dat we sterke armen hebben om ons stevig vast te houden. We kwamen aan in een klein dorpje wat er niet al te rijk uitzag. Kinderen met vieze kleren of geen kleren. En ik heb ook geen schotel kunnen vinden. Eindelijk gingen we weg met ons daypack op de rug en onze wandelschoenen aan. Nu hebben we alles gebruikt wat wij hebben gekocht en gekregen voor ons vertrek. 'De padden op, de lanen in' STOP riviertje na de eerste bocht. Schoenen uit en weer aan. Lekker begin.
Hierna snel de 'bewoonde wereld' uit en de jungle in. Smalle padjes met modder (daar gaan dan je nieuwe schoenen) en veel, heel veel groen. Een mooie omgeving en gezellige groep. Dat we niet veel dieren hebben gezien de eerste dag dat is niet zo gek met al dat geklets. Hoe stijler het werd hoe rustiger iedereen werd. Het is toch zwaar, wat hoger en met deze benauwdheid, maar toen we bij de eerste ZIP-lijn kwamen, had je zelfs een speld horen vallen op de grond en deze bestond uit modder!!! Harnas aan en vast maken aan de kabel. Zit deze wel goed vast aan stevige bomen, heb ik alles goed aangestrokken bij mijn harnas en sluit ik alles goed aan op de kabel? Dit waren de dingen die door mijn hoofd gingen. Maar alles viel van mij af toen ik eenmaal aan de kabel door de bomen gleed als een Gibbon. Soms wel 100 meter boven de grond en kabel van 500 meter lang. Het spingen in het begin bleef nog wel lastig de eerste keren. Al zipped en wandelend pakten wij de ziplijn naar onze boomhut waar wij die nacht zouden doorbrengen. Je kon de hut vanaf het startpunt nog niet zien, maar toen we uit de bomen kwamen, zagen we een boom staan met weinig bomen er omheen. Een super mooi gezicht en echt vet om zo je 'huis' te betreden. Eenmaal binnen toch ff over de rand kijken. Oeps toch wel hoog!! Wat zijn eigenlijk al die witte dingen in de bomen. Dat was dus van het toilet. Dat viel namelijk zo naar beneden net als het water van de douche. Bij het douchen kon je zo de afgrond zien onder je voeten. Nadat onze koffie en het avondeten door de gidsen naar binnen werden gezipt was het helemaal duidelijk. Dit moet ik ook hebben. Zo 's ochtends naar kantoor en dan in de avond weer ff binnen komen zippen. De gidsen weg en daar zit je dan met 8 personen in een hoge boomhut in het donder. Dan maar praten en potjes Uno spelen. Iedere keer op de klok kijken of het al bedtijd was. Want om 17.00 is het al donder, dus om 19.00 denk je dat het al heel laat is. Om 21.00 besloten dat het maar bedtijd was. Ff kaartje trekken om de plaatsen te verdelen, de muskieten-netten ophangen en slapen maar. Nog ff beetje rond kijken, hadden we beter niet kunnen doen, want enkele grote spinnen vonden het wonen in een boomhut ook wel een goed idee. Wat hoor je toch een hoop rare geluiden zo in de jungle. En de volgensmij met stro gevuld matras hield ook niet echt. Wat is dat hard zeg. Rond 6.00 uur hoorde je een ziplijn en dat was de gids die ons kwam halen voor een rondje wandelen om Gibbons te spotten. Leuk, maar dan moet je wel uit je hut springen, ff op het randje zitten dan dan gaan was de tip. Makkelijker gezegd dan gedaan. Helaas geen Gibbons gezien, maar wel gehoord. Raar geluid maken deze beesten. Elke maakte toch een bekender geluid toen ze overdag door de bomen gleed.
De tweede dag zijn wij naar een andere boomhut gelopen en gezipt. Bij de lunchplek was een waterval en daar hebben we ons dan maar gewassen, omdat iedereen dat douchen toch nog niet natuurlijk vond. Beetje zwemmen, zonnen en eten, heerlijk! Toen mochten we weer verder naar onze nieuwe hut. De rest van de middag hebben we nog wat gezipt zonder de gidsen, want die gingen het eten voorbereiden ergens een paar ziplijnen verderop. Dit ging dan op de rug weer terug naar ons. 's Avonds weer gegeten. Rijst komt na een paar dagen toch wel een beetje je neus uit. Dan ook nog eens allemaal verschillende soorten groenten. Ja, mam deze eet ik ook gewoon allemaal op. De Uno kwam weer te voorschijnen en deze keer met een muziekje erbij. Weer slaaptijd en nog grotere spinnen, maar wel beter geslapen, Denk dat het toch soort van went.

De volgende dag werden we weer wakker toen onze koffie werd binnen gezipt. Toen stond alweer de terugtocht op het programma. Helaas hebben we ook tijdens deze wandeling naar het dorp ook geen Gibbon gehoord en/of gezien. De Gibbon Experience gaat meer om de beleving van het leven van de Gibbon dan het beestje zelf. Met het geld dat ze verdienen worden echter deze beestjes wel beschermd, dus misschien in de toekomst zijn er meer te zien. (FF wijze woorden).
In het dorp aangekomen konden we dan eindelijk ons welverdiende biertje kopen en drinken. Deze werden namelijk niet in de jungle verkocht. Wellicht handig met al die hoogtes. Wij kregen een biertje aangeboden door onze duitse vrienden, omdat wij medicijnen bij ons hadden en deze Katharina erg geholpen hadden. Bedankt zusje en broer!
Hierna ff snel een lunch en foto's uitgewisseld. Toen snel de bus is die ze voor ons hadden aangehouden, omdat wij meteen door wilde naar Luang Namtha. Waar wij dan nu ook zitten en aan het puzzelen zijn hoe wij onze reis gaan vervolgen naar Vietnam. Morgen vertrekken wij via verschillende bussen richting Hanoi. Wij zijn er benieuwd, want er staan op internet verschillende stukken over busrides to Hell. Schijnt allemaal niet zo makkelijk te gaan. Dat is echter het avontuur van reizen. Aangezien wij de tijd hebben, is het niet heel erg als wij in een dorpje een paar dagen vast komen te zitten. Wordt spannend, maar we hebben er toch ook wel zin in.

Conclusie: ik ben niet goed ik beknopte stukken schrijven. Sorry!

Hopelijk hebben jullie wel genoten deze update en de hierin beschreven ervaringen. Volgens mij hebben jullie nu een duidelijk beeld van wat wij allemaal doen en beleven.

Groetjes van Elke en mij.

P.S. 1. Elke zal weer het volgende verhaal schrijven over de avonturen van Elke en Pieter in Vietnam.

P.S. 2 Zie de fotootjes en de filmpjes voor een goed beeld van het zippen!

Loas 2.1

Hallo lieve mensen,

Wij leven nog steeds en hebben een mooie tijd hier is Laos. En nee, we zijn elkaar nog niet zat (als ik ook voor Elke mag spreken). Zoals beloofd een update na onze Gibbon Experience in de jungle van Laos. Maar we beginnen bij het begin, ongeveer 2 weken geleden.

Na veel te vroeg opstaan zijn wij begonnen met onze tocht naar Vientiane, Laos. Taxi naar vliegveld, vliegen naar naar Udon Thani (nog in Thailand), busje naar de grens, door Thaise douane, met een bus de friendshipbridge (grens) over, visa regelen (wel raar dat je alleen in dollars kan betalen), door de (Laotiaanse) douane, met taxi naar centrum Vientiane. Omslachtig? Hoe kom je daarbij!!!Vientiane is de hoofdstad van Laos en doet erg Frans aan. Is ook niet gek als het een Franse kolonie is geweest, maar toch. Even gelunched, je raadt het nooit; een lekker stokbroodje en een fruitshake. Daarna ik op zoek naar een accommodatie, zodat Elke op de spullen kan letten. Als je namelijk met je backpack door de stad loopt is iedereen je vriend en weten ze een goede plek om te slapen. (Sara bedankt voor de tip. Het werkt goed!). Prima en goedkoop hotel gevonden voor 50.000 Kip, dat is ong. 5 euro en dat incl. ontbijt. We hadden dan wel een kamer zonder ramen, maar het is dan ook om te slapen. Daarna zij we de stad gaan verkennen. Niet groot en alles is te lopen. Relaxte sfeer tot je bij de Mekong River komt. Er was namelijk een drakenbootracefestival en volgensmij moet het hele land dat horen. De ene muziek stond nog harder dan de ander. Wel even lekker langs de rivier gelopen. De hoofdstraat was omgetoverd tot markt en overal verkochten ze ongeveer hetzelfde. Wel weer lekker om zo de hele straat door te kijken terwijl Elke niet verder komt dan de persoon voor haar. Echt groot zijn die Laotianen niet. Lekker gegeten, biertje gedaan en vroeg gaan slapen.

Volgende dag hadden we een druk schema, maar we hebben alleen het National Museum bezocht. We weten nu alles over Laos! Ze hebben heel wat eeuwen van strijd en oorlog gehad. Daarna in een cafe met gratis internet gezeten. Dit hebben ze trouwens overal, echt relaxed. Later ff in park gelegen en groepje mensen geholpen met hun engels. Je had hun blik moeten zien toen ik opstond voor de foto :). Ik was toch wel erg lang. Nog wat gewandeld en gegeten langs de rivier onder partytenten die er stonden voor het festival. Niet veel europeanen te vinden, maar lekker gegeten. Het is een relaxte stad, maar niet echt voor heel lang. Dus door naar Vang Vieng de volgende dag.

Ik hou zelf niet van lange teksten lezen en merk dat het toch een heel verhaal aan het worden is. Je kan dus nu ff wat te drinken pakken of morgen verder lezen. Dit is namelijk pas 2 dagen. Ik zal proberen beknopter te zijn.

Part 2.Vang Vieng na 4,5 uur bereikt en 150 km afgelegd. Perfecte wegen! Elke heeft wel haar eerste olifant gezien die niet achter tralies staat. Ze was helemaal in haar nopjes. De middag het dorp verkent, alle 5 de straten en een drankje gedaan op een eilandje wat leek alsof je met de tijdmachine naar de hippie tijd was teruggestuurd. We hebben hier een tip gekregen om een wandeling in de buurt te doen naar het beste uitzicht ooit van een Canadees. 's avond hebben we ons welkomstdiner gegeten die wij hadden gekregen bij ons afscheid. Nogmaals bedankt, vriendjes en vriendinnetjes. Was wel raar dat we bij onze menukaart een kaart kregen met allelei soorten wiet, opium en hasj.
Dag erna vroeg op, omdat we wakker werden gemaakt door de muziek voor het bootracefestival, wat ook in dit plaatje was. Ontbeten, fietsen gehuurd en snel op pad naar dit mooie uitzicht. Mooie fietstocht door kleine dorpjes en tussen de rijstvelden. De Canadees had niet gelogen en na een kleine klim een supermooi uitzicht over de bergen, rijstvelden en bamboe huisjes. Hierna naar een blue lagoon gegaan, stond aangegeven op borden, dus dan moet je dat even checken. Mooi blauw water en een grot. Elke wilde van de zon genieten, dus die is gaan zwemmen. Ik heb een hoofdlamp gehuurd en ben de grot in gegaan. Gids vond ik zonde van het geld, dus ben maar alleen gegaan. [sorry, lang stukje] Begin was allemaal leuk, maar als je daar toch zo in je eentje in zo'n grot staat ging toch mijn buik raar doen van de spanning. 'Stemmetjes in mijn hoofd: Pieter is dit wel verstandig, zo in je eentje zo'n grot in. Stel dat er wat gebeurt?' Zoals altijd luister ik naar al die stemmetjes. O nee, dat was ik niet. Ik verder en moet zeggen dat het best eng was en ik de hele tijd een raar gevoel heb gehad. Living on the edge! Het toppunt was toen in ergens een kleine witte streep zag staan met een kruis ervoor. Hier zat een afgrondje van een paar meter. Hekje was hier geen overbodige luxe geweest. Er komen namelijk overal geluiden vandaan en je ziet niet echt veel. Maarja waar maak je dit nu mee, want normaal staan overal hekken en mag je niet alleen. Uiteindelijk weer veilig bij Elke aangesloten en nog wat gegeten, gezwommen en geslingerd in een touw vanuit een boom in het water.
Voor de middag stond tubing op het programma. Het ding waarvoor iedereen naar Vang Vieng komt. Met een opgeblazen auto(binnen)band de rivier af. Boeiend, hoor ik je denken. Er zitten echter wel op het hele stuk 15 barren waar je swings, glijbanen en wat drankjes hebt. Dit is het gedeelte wat het leuk maakt. Echter kwamen wij te laat terug en paste dit niet meer in ons strakke schema, want ons busticket was al gekocht voor de volgende dag.
Tijdens het eten hebben wij 3 nederlanders (Renske, Sven en Raymond) en 2 sweden (Anja en Christoffer) ontmoet. Allemaal beetje liggend voor een tv alle afleveringen van Family Guy (een cartoon voor de oudjes onder jullie) te kijken. Hiermee een drankje gedaan en gegeten. Aangezien zij de dag erna gingen tuben hebben wij ons busticket maar even omgeboekt om met hen mee te gaan.
Tubing begonnen met een shotje lokale wiskey met insecten in de fles. Dit was eigenlijk bij iedere bar waar we naar binnen werden getrokken. Daarna snel wegspoelen met een biertje. We hebben ons netjes gedragen, want we hebben maar 1 biertje op tijdens deze middag. Dan zal ik het maar niet hebben over de buckets gevuld met cola en wiskey die we hebben gehad. De hele dag beetje gedronken, gesprongen van wankele torens en geswingt aan kabels die aan een niet stevig uitziende paal vastzaten. Maarja, niet alles is zo streng geregeld als in Europa. We waren helaas niet op tijd terug, pas nadat het donker was. 'Times flies when you are having fun'.
Dag erna met een minibus naar Luang Prabang gagaan. De busjes ging met flinke snelheid door de bergen. Niet goed voor je maag. Zeker niet als je teveel rivierwater binnen hebt gekregen de dag ervoor ;).

Weer tijd voor een pauze!!! Ik ga nu nog meer mijn best doen.

Part 3Luang Prabang staat op de Unesco werelderfgoed-lijst. Dit door zijn mooie villa's die door de hele stad (26.000 inwoners) staan. Het is er erg warm, denk dat hierdoor de mensen nog relaxter zijn. Het fijne van Laos is dat de mensen niet zo opdringerig zijn. Als je hier nee zegt tegen een tuktuk-driver dan zeggen ze niets meer. Kunnen ze in Thailand nog wat van leren. 's Avonds gegeten in een straatje waar allelei kraampjes stonden met eten en lange tafels. Wat lekkers uitzoeken en dan aanschuiven. Leuk idee en heerlijk gegeten met een biertje erbij. Het bier, Beer Lao, is hier trouwens heerlijk. Evenals de prijs hiervan zo'n 1 tot 1,5 euro voor 640ml.
Dag 2 in Luang Prabang niet veel gedaan. Gewandeld, trip voor de dag erna geboekt en wat gegeten overal en nergens. Heerlijk ontbijt, Hotpot (pot met soort foundue met vis, vlees en te veel groenten) als lunch en 's avond Laotiaans. We zaten 's avond bij een mooi restaurant Utopia met uitzicht op de rivier en weer gratis internet. Volgens mij is gratis een synoniem voor langzaam hier!
Onze trip bestond uit fietsen en kayaken kleine dorpen, tempels en rijstvelden. We waren met Cat (GB), Jeremy (FR) en 2 gidsen. Het fijne van deze gidsen is dat ze Engels spreken en ze je meer over het land en de gewoontes kunnen vertellen. Zulke tripjes zijn altijd leerzaam. Zo worden de mensen die op het platteland wonen ouder dan in de steden (sterk van de fysieke arbeid). Wat opvalt is dat bijna iedere bamboehut een schotelantenne heeft. Fietsen was heel relaxt in een mooie omgeving. Halverwege was het tijd om de fietsen in te ruilen voor één kayak. Een goede test voor ons. Kijken of we eigenlijk wel kunnen samenwerken. Maar zoals de hele trip ging dit ook soepel en raken we steeds beter op elkaar ingespeeld. De tussenstop voor lunch was bij een waterval. Mooi blauw water en een mooie waterval. Bij de lunch haalde de gidsen wat extra Laotiaans eten, zodat wij dit konden proeven. Hier zat ook gefrituurde buffelhuid tussen, wat eigenlijk best lekker was. Een soort chips, maar dat met vlees smaakt. Misschien iets voor een nieuwe smaak voor Lays?
Bij de waterval waren ook olifanten. Deze hebben we gevoerd en dit was de eerste aanraking met de olifant voor Elke. Het wordt alleen maar beter! 'Alsof er een muisje op je hand zit'. De slurf van de olifant heeft een fijne motoriek, maar kan ook bomen omtrekken. Hierna weer verder de rivier af die op sommige stukken toch best wild was, maar met de zon erbij prima te doen. De leuke dag hebben wij samen met Cat en Jeremy afgesloten in het eetstraatje, want dit hadden zij nog niet gedaan. Door alle inspanningen van de dag hebben we besloten om maar weer eens een rustige dag in te plannen voor wij de Gibbon Experience gaan doen.
De hele dag met Cat en Jeremy opgetrokken en een beetje gehangen. Om toch nog een nuttig gevoel te krijgen, zijn we naar de overkant van de rivier gegaan om twee tempels te bezoeken. Ff bootje regelen en gaan. De schipper zou 2 uur op ons wachten en dat heeft hij dan ook netjes gedaan. Toen wij weer terug wilde, vroeg de schipper of we een biertje wilde doen iets verder op. Wij oké, een biertje kunnen we hebben. Er was een soort babyshower in het dorp wij hij woonde. We kregen meteen bier, een kruk en iets van zoutjes. Er was een aparte sfeer van gezelligheid en vrolijkheid. Later bleek dat ze vanaf 9.00 aan het bier zaten. Aangezien het toen 16.00 uur was, werd alles duidelijk. We hebben hier nog wat gedanst en met de kinderen gespeeld. Opa was de grootste drinker en bleef de glazen maar vullen en ons naar de dansvloer trekken. De muziek stond hier ook weer hard en zal waren dan ook zelf aan het zingen. Dit hebben wij dan maar netjes afgeslagen. Hierna snel weer terug, want wij moesten onze nachtbus naar Huay Xai halen om 18.00 uur.

Komen de letters al op je af? Ik ga nu beginnen aan deel 4, het laatste deel van deze update. Dit staat apart vermeld onder het kopje Gibbon Experience. Lees verder...

Part 4

De bus hadden we gehaald en na 12 uur slapen kwamen wij aan in Huay Xai, de basis van de Gibbon Experience. Hier hadden wij van tevoren al veel over gehoord en gelezen. Maar ook verhalen van mensen onderweg waren alleen maar positief. We haddden er dus weel zin in. Het dorpje stelde niet veel voor (de enige reden dat de mensen hier komen is de Gibbon Experience of om de grens met Thailand over te gaan, dus maar beetje rondgelopen, wat spullen gekocht en optijd ons bed opgezocht.
De grote dag brak aan; om 8.00 uur moesten we verzamelen en zaggen we onze 6 andere groepsgenoten, Elin en Amanda (S), Carol en George (UK), Katharina en Fabian (D), voor de komende 3 dagen. Na een instructievideo en uitleg over de Gibbon en het National Park de pick-up truck in, 4 in de auto en 4 achterin de bak voor een rit van 2 uur over soort van geasfalteerde weg. Dit viel allemaal nog wel mee vergeleken met volgende stuk van een uur over een moddder weg. Deze ging heuvel op en af en gat in gat uit. Goed dat we sterke armen hebben om ons stevig vast te houden. We kwamen aan in een klein dorpje wat er niet al te rijk uitzag. Kinderen met vieze kleren of geen kleren. En ik heb ook geen schotel kunnen vinden. Eindelijk gingen we weg met ons daypack op de rug en onze wandelschoenen aan. Nu hebben we alles gebruikt wat wij hebben gekocht en gekregen voor ons vertrek. 'De padden op, de lanen in' STOP riviertje na de eerste bocht. Schoenen uit en weer aan. Lekker begin.
Hierna snel de 'bewoonde wereld' uit en de jungle in. Smalle padjes met modder (daar gaan dan je nieuwe schoenen) en veel, heel veel groen. Een mooie omgeving en gezellige groep. Dat we niet veel dieren hebben gezien de eerste dag dat is niet zo gek met al dat geklets. Hoe stijler het werd hoe rustiger iedereen werd. Het is toch zwaar, wat hoger en met deze benauwdheid, maar toen we bij de eerste ZIP-lijn kwamen, had je zelfs een speld horen vallen op de grond en deze bestond uit modder!!! Harnas aan en vast maken aan de kabel. Zit deze wel goed vast aan stevige bomen, heb ik alles goed aangestrokken bij mijn harnas en sluit ik alles goed aan op de kabel? Dit waren de dingen die door mijn hoofd gingen. Maar alles viel van mij af toen ik eenmaal aan de kabel door de bomen gleed als een Gibbon. Soms wel 100 meter boven de grond en kabel van 500 meter lang. Het spingen in het begin bleef nog wel lastig de eerste keren. Al zipped en wandelend pakten wij de ziplijn naar onze boomhut waar wij die nacht zouden doorbrengen. Je kon de hut vanaf het startpunt nog niet zien, maar toen we uit de bomen kwamen, zagen we een boom staan met weinig bomen er omheen. Een super mooi gezicht en echt vet om zo je 'huis' te betreden. Eenmaal binnen toch ff over de rand kijken. Oeps toch wel hoog!! Wat zijn eigenlijk al die witte dingen in de bomen. Dat was dus van het toilet. Dat viel namelijk zo naar beneden net als het water van de douche. Bij het douchen kon je zo de afgrond zien onder je voeten. Nadat onze koffie en het avondeten door de gidsen naar binnen werden gezipt was het helemaal duidelijk. Dit moet ik ook hebben. Zo 's ochtends naar kantoor en dan in de avond weer ff binnen komen zippen. De gidsen weg en daar zit je dan met 8 personen in een hoge boomhut in het donder. Dan maar praten en potjes Uno spelen. Iedere keer op de klok kijken of het al bedtijd was. Want om 17.00 is het al donder, dus om 19.00 denk je dat het al heel laat is. Om 21.00 besloten dat het maar bedtijd was. Ff kaartje trekken om de plaatsen te verdelen, de muskieten-netten ophangen en slapen maar. Nog ff beetje rond kijken, hadden we beter niet kunnen doen, want enkele grote spinnen vonden het wonen in een boomhut ook wel een goed idee. Wat hoor je toch een hoop rare geluiden zo in de jungle. En de volgensmij met stro gevuld matras hield ook niet echt. Wat is dat hard zeg. Rond 6.00 uur hoorde je een ziplijn en dat was de gids die ons kwam halen voor een rondje wandelen om Gibbons te spotten. Leuk, maar dan moet je wel uit je hut springen, ff op het randje zitten dan dan gaan was de tip. Makkelijker gezegd dan gedaan. Helaas geen Gibbons gezien, maar wel gehoord. Raar geluid maken deze beesten. Elke maakte toch een bekender geluid toen ze overdag door de bomen gleed.
De tweede dag zijn wij naar een andere boomhut gelopen en gezipt. Bij de lunchplek was een waterval en daar hebben we ons dan maar gewassen, omdat iedereen dat douchen toch nog niet natuurlijk vond. Beetje zwemmen, zonnen en eten, heerlijk! Toen mochten we weer verder naar onze nieuwe hut. De rest van de middag hebben we nog wat gezipt zonder de gidsen, want die gingen het eten voorbereiden ergens een paar ziplijnen verderop. Dit ging dan op de rug weer terug naar ons. 's Avonds weer gegeten. Rijst komt na een paar dagen toch wel een beetje je neus uit. Dan ook nog eens allemaal verschillende soorten groenten. Ja, mam deze eet ik ook gewoon allemaal op. De Uno kwam weer te voorschijnen en deze keer met een muziekje erbij. Weer slaaptijd en nog grotere spinnen, maar wel beter geslapen, Denk dat het toch soort van went.

De volgende dag werden we weer wakker toen onze koffie werd binnen gezipt. Toen stond alweer de terugtocht op het programma. Helaas hebben we ook tijdens deze wandeling naar het dorp ook geen Gibbon gehoord en/of gezien. De Gibbon Experience gaat meer om de beleving van het leven van de Gibbon dan het beestje zelf. Met het geld dat ze verdienen worden echter deze beestjes wel beschermd, dus misschien in de toekomst zijn er meer te zien. (FF wijze woorden).
In het dorp aangekomen konden we dan eindelijk ons welverdiende biertje kopen en drinken. Deze werden namelijk niet in de jungle verkocht. Wellicht handig met al die hoogtes. Wij kregen een biertje aangeboden door onze duitse vrienden, omdat wij medicijnen bij ons hadden en deze Katharina erg geholpen hadden. Bedankt zusje en broer!
Hierna ff snel een lunch en foto's uitgewisseld. Toen snel de bus is die ze voor ons hadden aangehouden, omdat wij meteen door wilde naar Luang Namtha. Waar wij dan nu ook zitten en aan het puzzelen zijn hoe wij onze reis gaan vervolgen naar Vietnam. Morgen vertrekken wij via verschillende bussen richting Hanoi. Wij zijn er benieuwd, want er staan op internet verschillende stukken over busrides to Hell. Schijnt allemaal niet zo makkelijk te gaan. Dat is echter het avontuur van reizen. Aangezien wij de tijd hebben, is het niet heel erg als wij in een dorpje een paar dagen vast komen te zitten. Wordt spannend, maar we hebben er toch ook wel zin in.

Conclusie: ik ben niet goed ik beknopte stukken schrijven. Sorry!

Hopelijk hebben jullie wel genoten deze update en de hierin beschreven ervaringen. Volgens mij hebben jullie nu een duidelijk beeld van wat wij allemaal doen en beleven.

Groetjes van Elke en mij.

P.S. 1. Elke zal weer het volgende verhaal schrijven over de avonturen van Elke en Pieter in Vietnam.

P.S. 2 Zie de fotootjes en de filmpjes voor een goed beeld van het zippen!

Bangkok

Hallo lieve lezers van deze fantastische weblog,

We hebben er jaren naar uitgekeken en eindelijk ging afgelopen zaterdag het vliegtuig richting Australië, nouja halfway. Na een tussenstop van drie maanden in Azië is het plan half januari aan te komen in 'The land Down Under'. We hebben voor die tussenperiode een aantal bestemmingen uitgezocht waar we ons redelijk tot goed kunnen vermaken en waar er geld verdiend kan worden ipv dat het je portemonnee uithuppeld.

Vanuit Amsterdam zijn we vertrokken richting Bangkok met een tussenstop in Londen. Het was een moeilijk moment om alle familie en vrienden die op Schiphol waren, gedag te zeggen. Hoewel een aantal het plan hebben om ons een bezoekje te brengen, kwamen er toch wel wat traantjes tevoorschijn. Na een speurt gemaakt te hebben richting douane voelde het al een stuk beter. Iedereen dank die ons uitgezwaaid heeft of in de periode ervoor, etentjes en afscheidsfeestje, al gedag heeft gezegd. Dat geeft echt een heel goed gevoel!

In Bangkok zijn we opgepikt door Ray een familielid van Elke. Ray woont met zijn gezin (vrouw en 2 kinderen) voor een aantal jaar in Bangkok om daar voor de ambassade van Nieuw Zeeland te werken. Het logeren in een expat appartement is wat anders dan het dagelijke thaise leven, maar voor ons een comfortabele manier om een beetje te aclimatiseren. We hebben een lekkere duik kunnen nemen in het zwembad dat bovenop het dak zit en een eigen badkamer is ook een luxe. Je hoort ons niet klagen! Keurige buurt en fantastisch uitzicht vanaf 10 hoog (zwembad zit op de 25e verdieping).

Onze eerste dag in Bangkok hebben we goed rondgewandeld door de stad en bijna alle attracties bekeken, oa. de Marble temple, the lying buddha in de Wat Pho tempel, de standing buddha van 32 meter en het Jim Thompson house die als zijdehandelaar een leuke verdienste had. Het royal palace konden we helaas niet in omdat we niet juist gekleed waren. Misschien komt er nog een herkansing. 's avond zijn we Khao San Road afgestruind en een cocktail en biertje gedronken. Je moet toch wat in die hitte!

Helaas is ons plan om met de trein naar Vientiane te reizen een beetje omgegooid, want door de heftige regenval is het niet mogelijk met de trein te reizen. Wat zaten erg in dubio om met de bus die kant op te gaan of een vliegtuig te pakken naar Udon Thani. Uiteindelijk toch voor het vliegtuig gekozen, maar dit hakt wel flink in op ons budget. De volgende keer doen we gewoon lekker de bus, want haast hebben we niet.

De vrouw van Ray, Deirdre, heeft ons op de laatste dag in Bangkok meegenomen naar China Town (de Chinese buurt) en ons een korte seightsiening gegeven. Het zwembad en het bed geeft onze voeten nu wat rust. We kijken er erg naar uit om morgen naar Laos te reizen en daar het echt Aziatische leven op te snuiven. 30 oktober hebben we een meerdaagse trip geboekt, de Gibbon experience, waar we erg veel zin in hebben. We zullen jullie later meer vertellen over deze boomhutten survivaltocht door de bushbush.

Wij zijn nog steeds blij, hoop dat jullie ons met plezier blijven volgen!

Alle liefs van Pieter en Elke